หากไม่มีวงแขนแข็งแรงของเขาโอบรัดเอาไว้ จุมพิตดุดันเมื่อครู่ก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนมาเป็นแผ่วเบาลงคงเหลือไว้แต่ความอ่อนหวานละมุนละไมที่เขาจงใจจะมอบให้
‘เผียะ’
และนั่นถือเป็นโอกาสทองให้เจ้าของเรียวกระจับงามใช้สองมือผลักอกเขาออกห่าง ตามติดด้วยการฟาดฝ่ามือน้อยๆ ลงไปกับแก้มของเขา เพราะเจ็บใจระคนโกรธเคืองกับการกระทำอันไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษของเขาคำรบที่สอง
พลอยหยกวิ่งไปหาประตู แต่ก็ทำได้แค่ยืนอยู่ตรงนั้นเท่านั้น เมื่อเปิดเองไม่ได้ นั่นทำให้เจ้าของใบหน้าหล่อเหลายิ้มออกมาอย่างดีอกดีใจก่อนจะก้มลงไปคว้าเสื้อสูทกับมือถือมา แล้วเดินผิวปากอย่างคนอารมณ์ดีไปหาประตู
กดรหัสอย่างคล่องแคล่ว แล้วมองตามเจ้าของร่างเล็กๆ ที่แทบจะวิ่งออกไปจากห้องด้วยซ้ำ อดขำไม่ได้กับท่าทีนั้น แม้การจูบสองครั้งของเขาที่ผ่านมาจะไม่ได้ถูกตั้งใจเอาไว้ก่อน
แต่เขาก็พึงพอใจกับการได้กลั่นแกล้งเล็กๆ น้อยๆ ให้เจ้าหล่อนได้ทำหน้าเหมือนเ
