“คุณโอเคหรือเปล่า”
ปืนในมือของเขาคือสิ่งที่พลอยหยกเห็นเมื่อเขาพาอกกว้างๆ ออกห่างจากตัวเธอไป น้ำเสียงของเขาในตอนนี้ไม่ได้มีแววประชดประชันใดๆ เลย แต่เป็นไปด้วยท่าทีจริงจัง และทรงอำนาจมากกว่าทุกครั้งที่ได้ยินก็ว่าได้
“ค่ะ เกิดอะไรขึ้นคะ”
แม้จะตระหนกตกใจแต่พลอยหยกก็ควบคุมตัวเองให้อยู่ในท่าทีสงบ และรับข้าวของที่ตกไปกองอยู่บนพื้นรถจากมือเขาที่ก้มไปเก็บให้อย่างรวดเร็ว
“ไม่มีอะไร แค่รถตัดหน้าเท่านั้น เปลี่ยนเส้นทางดีกว่านะสามารถ”
ท่าทีนิ่งเรียบเฉยของเขาที่แสดงออกมาขณะตอบเธอ แล้วหันไปสั่งคนขับนั้นเป็นไปแบบไม่ตื่นเต้นใดๆ แต่ช่างขัดกับปืนในมือของเขาที่เพิ่งถูกเก็บเข้าไปในกระเป๋าหลังเบาะคนขับตรงหน้าคนละเรื่อง
แล้วรถกันกระสุนที่เขาบอกตอนออกจากออฟฟิศใหม่ๆ ก็เป็นคำตอบให้ได้เป็นอย่างดีว่าทำไมถึงต้องใช้ แปลว่าเขาคงอยู่ในภาวะระแวดระวังตัว เพราะอาจจะไปขัดขากับใครสักคนช่วงนี้
หรือไม่ก็เป็นแบบนี้
