“หรือจะขับรถไปเที่ยวต่างจังหวัดดีจ๊ะ หรือเอางี้มั้ย เราขึ้นเครื่องไปพักผ่อนที่เกาะก็ได้ ให้อานีลสั่งคนให้เตรียมอาหารอร่อยๆ และที่ลูกชอบเอาไว้เยอะๆ เลยไง” เงียบ
ดวงกมลมองลูกที่ยังคงนอนแช่อยู่บนเตียงแล้วก็หันไปหาแม่กับน้องสามีที่มายืนอยู่ตรงประตูห้องแล้วส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยอ่อนกับอาการไม่อินังขังขอบอะไรหรือใครของลูกมาสามวันเต็มๆ แล้ว
และตัวเองก็หมดปัญญาที่จะทำให้ลูกกลับมาพูดจาแบบปกติได้อีกแล้ว จนบางครั้งเกิดความคิดว่าจะยอมให้ลูกแต่งงานได้ตามต้องการให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
“เดี๋ยวแม่ลองเข้าไปคุยกับตาราฟฟ์ดูซิ”
คุณอุ่นเรือนเชื่อว่าตัวเองน่าจะดึงความสนใจหลายชายคนเดียวได้ เลยรีบควักมือให้สะใภ้มายืนอยู่ข้างลูกชายแทน ส่วนตัวเองเดินไปทรุดกายลงนั่งบนเตียงที่มีหลานชายนอนทอดร่างอยู่ยาวเหยียดและยังคงไม่เอ่ยอะไรออกมา
“ราฟฟ์! มีอะไรไม่สบายใจหรืออยากจะคุยอะไรกับย่ามั้ยลูก” ความมั่นใจของคนเป็นย่า
