มงคลหันไปมองเพื่อนหลานที่ท่าทางกระฉับกระเฉงไม่น้อยเพื่อต้องการคำตอบ
“แล้วถ้าเกิดเจ้านายอาหมีดูซีวี[1]แล้วไม่ตรงกับสายงานล่ะค่ะเขาจะเอาหยกหรือเปล่าคะ”
พลอยหยกยังคงกังวลเรื่องนี้ แต่อีกฝ่ายหอมแก้มนุ่มลูกได้ก็หันมายิ้มให้อย่างคนไม่คิดอะไรมากมาย
“กลัวอะไรก็อาเป็นคนรับเอง อย่าลืมนะว่าอาเป็นเอชอาร์ไดเร็กเตอร์ บางครั้งการศึกษาหรือประสบการณ์ก็วัดอะไรใครไม่ได้เสมอไปหรอก ในสายตาอาเชื่อว่าหยกทำได้เลยชวน ถ้าท่าทีไม่เข้าตาต่อให้อ้อนวอนยังไงอาก็ไม่สนนะ หรือถ้าบอสอยากดูประวัติจริงๆ หยกก็เปลี่ยนจากตำแหน่งครีเอทีฟเป็นเลขาฯ แทน เท่านั้นก็จบ ชื่อบริษัทก็เป็นชื่อเดิมหาคนอ้างอิงที่เราขอความช่วยเหลือให้โกหกให้ก็ได้ จะยากอะไร แต่อาเชื่อว่าบอสไม่สนใจหรอกเรื่องนี้ ขอให้มีคนทำงานให้แกก็พอละ”
“จริงเหรอคะอาหมี”
“จริงสิ! แต่เรื่องเปลี่ยนประวัตินี่เอาเป็นว่าอาไม่ได้บอกอะไรก็แล้วกันนะถ้ามีใครจับได้ แต่ไม่มีหรอก
