“แค่นั้นพี่โจ้ไม่ไล่ใครออกหรอก แต่ฉันซวยเพราะยัยเปรี้ยวปากมากที่ฉันปะทะคารมมาน่ะ ดันเป็นลูกยัยคุณนายสายหยุดที่ไม่ค่อยจะชอบขี้หน้าฉันอยู่แล้วไงล่ะ เขาเรียกพี่โจ้ไปคุยว่าจะให้งานแคมเปญนจน์นี้กับบริษัทถ้าพี่โจ้ไล่ฉันออก”
“เอ๊ย! อย่าบอกนะว่าพี่โจ้ทำตามที่ยัยคุณนายนั่นบอก”
“แหงล่ะสิยะ! ใครจะไม่เอา งานใหญ่เป็นสิบๆ ล้านขนาดนั้น กับอีแค่ครีเอทีฟบ้านๆ อย่างฉันใครจะยอมแลก”
“อยากจะบ้า! แล้วแกได้ค่าจ้างออกกี่บาท”
“พี่โจ้ให้หกเดือน แล้วก็มีเงินพิเศษเป็นการขอโทษอีกแสนหนึ่ง แกว่าถ้าเรื่องเงียบลงและยัยคุณนายลืมๆ แกจะเรียกตัวกลับไปใหม่ แต่ไม่ใช่ในเร็วๆ นี้หรอก เพราะแคมเปญจน์นี้กว่าจะเสร็จก็อีกหลายเดือน แถมคงมีงานต่อเนื่องไปเรื่อยๆ อีกต่างหาก”
“แปลว่าแกจะไม่ได้กลับไปทำงานที่นั่นแล้วใช่ไหม”
“คงอย่างนั้นล่ะ ยากอะไรหาใหม่ก็ได้ งานมีเยอะแยะ”
พลอยหยกปลอบใจตัวเอง แม้จะรู้ดีว่ากว่าจะได้งานมานั้นยากเย
