เพราะเพื่อนของหนึ่งป้อนน้ำให้ก่อนหน้านั้นแล้วเผลอหลับไป นั่นทำให้เพื่อนของหนึ่งเสียใจน่ะค่ะ อยากย้อนเวลากลับไป ถ้าทำได้จะทำดีกับแม่ให้มากๆ เพราะพอแม่ตายแล้วทำอะไรไม่ได้แล้วน่ะค่ะ” หนึ่งธิดาเล่าแล้วทิวเขาก็ทำหน้าเศร้า
“เรื่องของเพื่อนหนึ่งทำให้ฉันคิดถึงตัวเอง ฉันยังมีโอกาส แต่เพื่อนของหนึ่งไม่มีโอกาสอีกแล้ว ได้แต่มานั่งเสียใจ ฉันจะไม่ยอมเสียโอกาสดี ๆ ในการดูแลหนึ่งกับลูกให้ดี ฉันสัญญา” เขาจับมือของเธอมากุมเอาไว้
ธารกับมะลิที่แอบมองอยู่อีกด้านถึงกับยิ้มออกมา อย่างน้อยทั้งสองก็ปรับความเข้าใจกันแล้ว ต่อจากนี้ไปก็เหลือแค่ระยะเวลาที่จะปรับตัวเข้าหากัน แต่พื้นฐานคนทั้งสองก็ไม่ได้เกลียดกันแต่แรก ทิวเขาเองก็เอ็นดูหนึ่งธิดาอยู่มาก แถมยังเคยช่วยเหลือกันอีก ธารคิดว่าคงไม่ยากที่คนทั้งสองจะรักกันเพราะผ่านอะไรมาด้วยกัน
“ทิวเขาน่ะเขาผ่านช่วงที่ทุกข์หนักที่สุดมาได้เพราะหนึ่งธิดาเลยนะ ฉันต้องขอบคุณเธอจริ
