“ฉันรู้มาโดยตลอดว่าผู้หญิงที่ห่วงใยฉันที่สุดเป็นใคร”
“ใครเหรอคะ”
“เธอไง” ไม่น่าถามออกไปเลย ไม่น่าปากไวเลยจริง ๆ หญิงสาวบอกตัวเองในใจ
เขาดึงเธอมายืนประจันหน้า จับบ่าของเธอเอาไว้มั่น ก่อนจะเชยคางสาวให้แหงนขึ้นมาสบตา หัวใจของหนึ่งธิดาเต้นแรงแทบจะโลดออกมานอกอก แก้มของเธอร้อนผ่าวราวคนเป็นไข้เมื่อได้สบประสานสายตากับเขาอีกครั้งในครานี้
“คนที่ห่วงใยคุณที่สุดคือคุณท่านต่างหากล่ะคะ”
“เธอด้วย”
“รู้ได้ยังไงคะ”
“ถ้าเธอไม่ห่วงฉันคงไม่ไปอยู่ดูแลฉันหรอก ทั้ง ๆ ที่ฉันทำไม่ดีกับเธอขนาดนั้น”
“เพราะหนึ่งหวังแค่เงิน เป็นผู้หญิงหน้าเงินไงคะ”
“เธอก็รู้ว่ามันไม่ใช่ ทำไมต้องประชดด้วย คุณป้าเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว แล้วอย่าพูดอีกว่าที่ยอมอุ้มท้องลูกให้ฉันเพราะอยากมีหลานให้คุณป้า เพราะคนแบบเธอคงไม่ยอมทำถ้าไม่รักคนคนนั้นจริง”
“แต่ตอนนี้คุณเพียงฟ้ากลับมาแล้ว”
“ไม่เกี่ยวกับใคร เพราะฉันไม่ได้รักเขาแล้ว”
“แต่ตอน
