ตอนที่ 5 ความรู้สึกสีดำ
1016 คำ
ปวรุตม์ชักสีหน้า กัดฟันแน่น พยายามข่มอารมณ์ด้วยความเดือดดาล ทำไมคนรักต้องง้องอนถึงขนาดนี้ด้วยไม่เข้าใจเลย
“ทิพย์ เรามาตกลงกันดี ๆ ดีกว่าไหม ผมไม่อยากให้คู่เราต้องมีปัญหาเลย”
“สิบห้าล้าน!” เธอยังคงยืนยันคำเดิม “แล้วฉันจะทำตามที่คุณต้องการ หลังจากหย่า ฉันจะหายไปจากชีวิตคุณ ไม่พบเจออีก”
“ผมไม่ได้ต้องการให้คุณทำขนาดนั้น เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่เหรอ!”
“แต่ฉันไม่อยากเจอคุณอีกแล้ว คุณเห็นคู่ขาคุณไหม ว่าเขาพูดยังไงกับฉัน แค่มองก็รู้แล้ว ว่าเขาไม่ชอบขี้หน้าฉันสักนิด!”
“นั้นมันความคิดของรุตม์ ไม่ใช่ผม!”
“คุณขัดคนรักคุณได้เหรอ?” เธอย้อนถาม ทำเอาคนฟังชะงัก
“ทำไมคุณคิดว่าผมเป็นคนแบบนั้น ผมไม่ได้ฟังคนรักตัวเองจนหน้ามืดขนาดนั้น ต่อให้เรารักกัน ผมก็ยังเป็นผมเหมือนเดิม ยังมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับคุณอยู่”
“มันเป็นไปได้เหรอนพ ที่คุณจะรู้สึกดีกับเพศหญิง ไม่มีทางเป็นไปได้!”
“คนเรารักกัน ถูกใจกันมันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องบนเตียงเสมอไป ไม่ใช่เหรอ”
น้ำตาคนฟังค่อย ๆ ไหลรินออกมา สบตาคนพูด เม้มริมฝีปาก ดวงตาไหววูบ
“ฉันอยากถามคุณสักคำ คุณเคยรักฉันบ้างหรือเปล่านพ”
ธนานพนิ่งงัน ทอดสายตามองคนตรงหน้า แล้วพยักหน้าช้า ๆ
“ช่วงเวลาที่ผมตัดสินใจจีบคุณ เพื่อให้พ่อสมหวัง ระหว่างที่เราศึกษาดูใจ แต่งงานจนกระทั่งตอนนี้ ผมมีความรู้สึกรักคุณ ศรัทธาในตัวคุณ จนผมอยากเปิดเผยความจริง เกี่ยวกับเรื่องของผม แต่ผมกลับไม่กล้ามากพอ”
“คุณรักฉัน ในขณะที่ฉัน ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการนะเหรอ”
“ใช่”
เธอยิ้มเยาะ ไม่เชื่อคำพูดของเขาหรอก ถ้ารักกัน คงไม่หลอกลวงกันจนถึงตอนนี้ แถมยังกล้าเอาผู้ชายคนนั้นเข้ามาที่บ้าน ราวกับต้องการเย้ยหยันกัน
“คุณคิดว่าฉันจะเชื่องั้นเหรอ ถ้าคุณรักฉันจริง คุณคงไม่หลอกให้ฉันแต่งงานด้วยหรอกนพ อย่ามาพูดให้ฉันใจอ่อน มองคุณในแง่ดีหน่อยเลย!”
“ทิพย์!”
“คุณแค่ตอบมาว่าจะจ่ายหรือไม่จ่าย ค่าเสียเวลาของฉันสิบห้าล้าน!”
เขาชะงักขบกรามแน่น “ก็ได้ผมยอมจ่าย แต่ผมจะจ่ายก็ต่อเมื่อถึงวันหย่าของเรา”
“ได้ ตกลงตามนี้” เธอสบตาสามีทางนิตินัยอีกครั้ง “แล้วกรุณาไปนอนกันที่อื่น อย่าพาคนของคุณเข้าบ้าน ฉันไม่ชอบ!”
“ผมเข้าใจแล้ว”
“ออกไปจากห้องฉันได้แล้ว ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก!”
ธนานพลุกยืน สาวเท้าไปหน้าประตู เปิดออกด้านนอก คนในห้องนิ่งเงียบกล้ำกลืนน้ำตา ยกมือปาดมันออก อยากกรีดร้องโวยวาย ทำลายทุกอย่าง ทว่าทำไปก็เท่านั้น เพราะมันคงไม่มีอะไรดีขึ้นมา ต้องหางานทำใหม่ ไม่อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากกว่านี้ จนตัวเองต้องทรมานมากขึ้น
อีกอย่าง เธอต้องหาทางใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ไม่ต้องพึ่งพาสามีอีก ต้องหาบ้าน หารถใหม่ ดูแลตัวเองให้ได้มากที่สุด เมื่อถึงวันหย่าขาด จะได้พร้อมรับสถานะสาวโสดเสียที
ไตรทศทอดสายตามองเตียงว่างเปล่า คนข้างกายหายไปตั้งแต่ตอนไหน อาจเพราะตนเองเพลียมาก เลยไม่ได้ตื่นขึ้นมาในช่วงที่เธอ ออกจากห้องนี้ไป ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ ทั้งที่ตนเอง อยากพูดคุยด้วย เธอคือใครกันแน่เขาอยากรู้ คงต้องให้ลูกน้องสืบให้เสียแล้ว เพราะอย่างไรเสียคอนโดนี้ ก็คือที่ของเขา กล้องวงจรปิด คงจับภาพได้บ้างล่ะ
หรือไม่ แค่เดินทางไปคลับเมื่อคืน ก็คงสามารถรู้ได้ หากผู้หญิงคนนี้คือลูกค้าประจำ ทว่าตนเองกลับแปลกใจ ที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน ทั้งที่ตนเองเดินทางไปคลับนั้นบ่อยครั้ง เพราะมีงานเลี้ยงสังสรรค์ บางทีเป็นผู้ถือหุ้น บางครั้งก็เป็นพนักงานบริษัทของตัวเอง
เสียงประตูเปิดออก ไตรทศนั่งนิ่ง ยังคงทอดสายตามองเตียง อันยับเยิน สภาพตัวเองแทบดูไม่ได้ เกิดจากการผ่านศึกรักอันเร่าร้อนมาตลอดค่ำคืน ทันทีที่ประตูห้องนอนแง้ม เจ้าของห้องสบตากับคนเปิด สีหน้าอีกคนอยู่ในอาการตกตะลึง
“คุณไตรครับ คุณมีประชุมตอนสิบโมง แต่ผมโทรหาคุณไม่รับสาย ผมเลยต้องมาตาม” ภาคภูมิเอ่ยปาก แล้วระบายลมหายใจ เมื่อเห็นสภาพห้องแล้ว ดูท่าเจ้านาย คงผ่านศึกรักมาหนักหนาทีเดียว
“รู้แล้ว เดี๋ยวฉันขอไปอาบน้ำก่อน”
“ครับ” ภาคภูมิรับคำ แล้วออกจากห้องไป
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ความรู้สึกบางอย่างตีวนให้กลัดกลุ้ม เพราะสลัดภาพหญิงสาวเมื่อคืนไม่ได้เลย ต้องตามหาเธอให้ได้ เขาไม่ยอมให้เวลาเสียไป เจอคนถูกใจแล้ว อย่างน้อยก็ต้องรุกหนัก ทางพ่อแม่จะได้เลิกเร่งเร้าให้ตนเองแต่งงานกับคุณหนูตระกูลดังเสียที
ลุกจากเตียงเข้าห้องน้ำ เปิดตู้เสื้อผ้า หยุดสูทสีดำออกมา เพื่อเดินทางไปประชุม นอกจากเรื่องนี้ ตนเองยังต้องประกาศรับสมัครเลขาคนใหม่อีก เนื่องจากเลขาเก่า กำลังใกล้เกษียณแล้ว
เปิดประตูห้อง ก้าวออกมา ภาคภูมิก้มศีรษะ นำทางเจ้านายออกไป ไตรทศมองสภาพภายในห้องอีกครั้ง ไม่นานแม่บ้านประจำกาย คงเดินทางมาทำความสะอาด ทุกอย่างคงกลับสภาพเดิม ยกเว้นความรู้สึก ที่มีต่อเธอคนนั้น หญิงสาวแปลกหน้า
“ได้รับสมัครเลขาใหม่ให้หรือยัง” ไตรทศเอ่ยถาม ขณะนั่งรถตรงเบาะหลัง พร้อมทั้งอ่านเนื้อหาในการประชุมด้วย
“รับสมัครแล้วครับ แต่ไม่ค่อยมีใครผ่านเกณฑ์ รับมาเดี๋ยวคุณไตรก็ไล่ออกอีกครับ”
- ผู้เขียน
