“พี่เตคะ เอ่อ มะนาวว่าเราไม่ต้องเดินจับมือกันในมหาลัยก็ได้มั้งคะ...พอดีมะนาว...”
“ทำไม ก็ไหนว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว แค่จับมือจะอายทำไม เราทำมากกว่าจับมือกันแล้วนะ”
ทางด้านมะนาวที่เดินกระอักกระอ่วนใจโดยมีเตวิชย์คอยจับมือของเธอเอาไว้ตลอดทาง เมื่อตอนนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าจะลองคบกับเธอแบบจริงจังดู เพราะยังไงคนที่เขาเคยหมายปองก็หลุดมือไปแล้ว อีกอย่างมะนาวก็ไม่ได้ขี้เหร่จนขนาดคบหาดูใจกันไม่ได้ขนาดนั้น
“เบื่อคนมีแฟน! ฉันไปก่อนนะ เหมือนเป็นส่วนเกิน!”
แพรี่ที่อยากให้มะนาวได้อยู่กับเตวิชย์สองต่อสองรีบบอกขึ้นก่อนจะเดินสะบัดตูดหนีออกไปปล่อยให้มะนาวได้แต่มองตามด้วยสายตาอ้อนวอน เพราะตอนนี้เธอเขินเตวิชย์เหลือเกิน
“เย็นนี้เราไปเดทกันไหม พี่มีที่ดีๆจะพาไป”
“คะ? เอ่อ ได้ค่ะ...”
ไม่พูดเปล่าแต่เขายังกำมือของเธอเอาไว้แน่นอีก มะนาวเผลอมองไปรอบๆจนพบกับสายตาริษยาของสาวๆในมหาลัยจนอดนึกขนลุกไม่ได้
“ดูนั่นสิ! ได
