หมับ!
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
“พี่เหม เอ่อ เอาไว้ค่อยคุยวันหลัง...”
“ไม่ได้ ต้องคุยตอนนี้”
“แต่...”
ยังเดินไม่ถึงรถแขนเล็กก็ถูกจับเอาไว้ก่อน พะพายหันกลับมามองและเป็นเหมราชย์ที่จับแขนของเธออยู่
“ปล่อยเธอสิ ไม่เห็นเหรอว่าเธอไม่เต็มใจ”
คิมหันต์ที่เดินมากับพะพายรีบเดินเข้าไปหาด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“อย่ามายุ่งถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
เหมราชย์หันไปมองคิมหันต์อย่างไม่พอใจ สีหน้าอันหล่อเหลาดูเครียดขมวดจนคิมหันต์เผลอกลืนน้ำลายฝืดๆลงคอเมื่อใครๆต่างก็รู้จักเหมาราชย์ว่าเขานั้นไม่ได้มีดีแค่หน้าตา เมื่อชื่อเสียงเรื่องความรุนแรงและการต่อสู้ของเขาก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน
“แต่พี่ไม่ควรทำแบบนั้น...”
“นายมายุ่งกับผู้หญิงของฉันเองนะ ถ้าไม่อยากมีปัญหาก็ไสหัวไป”
“...............”
คิมหันต์ถึงกับอึ้ง เพราะไม่คิดว่าพะพายจะเป็นผู้หญิงของเหมราชย์ด้วย ส่วนพะพายเองก็ไม่ต่างกันเมื่อได้ยินประโยคนั้นออกจากปากของเหมราชย์ เธอมอง
