“พี่ดินขาหายไปไหนทั้งคืนปลานอนรอพี่ดินอยู่ทั้งคืนเลยค่ะรู้ไหม” เสียงเธอดังฉอเลาะทำออดอ้อน รีบเดินนวยนาดเข้าไปเกาะแขนของนายดินเอาไว้แน่น
“ก็นอนในห้องของพี่ไง” เขาพูดออกมาแบบเลี่ยง ๆ
“เหรอคะ ปลาไปดูที่ห้องพี่เมื่อคืนไม่เห็นยักมี พี่ดินคงไม่ได้ไปนอนกับ...” เธอหยุดไว้แค่นั้น ก่อนจะปรายหางตามองสาวน้อยที่ยืนนิ่งหน้าชาอยู่ตรงนั้น
‘ทำไมนายไม่บอกคุณปลาไปนอนกับนางบำเรออย่างม่อน’ ม่อนคิดน้อยอกน้อยใจ เดินถือแก้วกาแฟออกมาจากเครื่องชงด้วยมือที่สั่นเทาจนน้ำร้อนในถ้วยกาแฟหกใส่มือของเธอ
“อุ้ย...” เธออุทานเบา ๆ แต่ก็พอให้ทั้งสองคนได้ยินและหันมามองเธอด้วยกันทั้งคู่
ภาพของม่อนกำลังสะบัดมือเร่า ๆ แล้วรีบล้างน้ำเย็นที่อยู่ใกล้ ๆ นายดินเห็นรีบเดินเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย เขาจับมือที่แดงของม่อนขึ้นมาดูเพราะ
