"น้องนั่งดูการ์ตูนตรงนี้นะ เดี๋ยวอาขอขึ้นไปอาบน้ำก่อน" นักรบบอกกับเด็กหญิงตัวน้อย ที่นั่งตั้งใจดูการ์ตูนเรื่องโปรด หลังจากที่เขาเดินมาจากห้องครัว
"ค่ะ...น้องจะนั่งเงียบ ๆ ตรงนี้ไม่ไปไหน" เด็กหญิงตอบรับอย่างว่าง่ายแถม ยังให้คำยืนยันด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มสดใส
"ดีมากครับ น่ารักจริง ๆ เลย"
"ใช่ค่ะใคร ๆ ก็บอกว่าน้องน่ารักเวอร์ ๆ"
นักรบแทบหลอมละลาย เมื่อได้เห็นรอยยิ้มสดใสของน้องมะนาว จนเขาออกปากชม และนั่นทำให้เด็กหญิงยืนยันในคำเยินยอ ที่เคยได้ฟังจากปากของใครต่อใครการันตีบ่อยครั้ง
"อยู่ดี ๆ นะ โอเค๊?"
"โอเคค่ะ"
เขาอมยิ้มพลางลูบหัว ของน้องมะนาวเบาๆ แล้วบอกกล่าว เด็กหญิงตอบรับอย่างว่าง่าย มือหนึ่งหยิบขนมเข้าปากสายตาเพ่งพิศไปยังเบื้องหน้า ที่กำลังฉายภาพเคลื่อนไหวในโทรทัศน์
นักรบเดินขึ้นไปบนบ้านเพื่อจัดการ ธุระส่วนตัวทิ้งเด็กหญิงตัวน้อยไว้ในห้องนั่งเล่นพร้อมกับขนมมากมายอย่างที่เธอชอบ สวนน้ำ
