Chapter 7 หลักฐานที่ดิ้นไม่หลุด

1282 คำ

พ่อเลี้ยงอติอุ้มหญิงสาวมาจากในห้องน้ำเดินตรงมายังห้องนอนก่อนจะวางเธอลงจากนั้นก็หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้เธอ พลอยไพลินยื่นมือไปลูบไล้ชายหนุ่มมองด้วยสายตาหื่นกระหายทั้งที่ปกติเธอเป็นคนหวงตัวมากและรักความบริสุทธิ์ที่สุด "อย่ายั่วให้มาก" "อยากอีกแล้วอ่ะ ช่วยหน่อย" ชายหนุ่มแทบลมจับเมื่อหญิงสาวของร้องให้ทำอีกครั้ง ก่อนหน้านี้แทบจะล้มทั้งยืนแล้วยังจะเอาอีกเหรอเล่นเอาเขาเหนื่อยทั้งตัว "พักก่อนเหอะ นี่ไปโดนตัวไหนมาเนี่ยเหมือนไม่ใช่เธอเลยนะพลอย" "นาย... กอดฉันหน่อยดิ" เธอเอ่ยออกมาเสียงกระเส่า ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเล็กน้อยเหลือบสายตามองประตูก่อนจะเลิกคิ้วด้วยความสงสัย "จำได้ว่าปิดแล้วไม่ใช่เหรอ" เขาเงียบไปก่อนจะผละออกจากหญิงสาวแล้วเดินไปปิดประตูห้องนอนล็อคอย่างดี พลอยไพลินมองชายหนุ่มตาละห้อยฤทธิ์ยากำลังทำงานมันทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้เลย "นาย..." "รู้แล้วน่าเรียกทำไมนักหนา ถ้าอยากก็จะเอาท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม