พ่อเลี้ยงอติวางหญิงสาวลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ในห้องอาหารใจกลางบ้าน คุณแม่และชารอนั่งรออยู่ก่อนแล้ว พลอยไพลินยิ้มให้ท่านก่อนจะเอ่ยขึ้นมาเสียงสดใส
"สวัสดีค่ะคุณป้า"
"สวัสดีจ้ะหนูพลอย เป็นไงดีขึ้นมั้ยยังเจ็บแผลอยู่รึเปล่า"
"ดีขึ้นแล้วค่ะก็อยู่ได้เพราะฤทธิ์ยาเนี่ยแหละ ว่าแต่มีอะไรให้พลอยกินบ้างคะหิวจัง"
เธอหันไปสนใจอาหารตรงหน้าไม่ยอมทักทายผู้หญิงอีกคนเพราะแค่ใบหน้ายังไม่อยากจะมองเลยจะให้ทักทายเหมือนคนคุ้นเคยก็เกรงว่าจะรำคาญใจเปล่าๆ พ่อเลี้ยงอติหันไปยิ้มให้น้องสาวของเขาก่อนจะเอ่ยถามเสียงหวาน
"ชาริวันนี้ไม่ทำอาหารเหรอคะ"
"ไม่ค่ะวันนี้ชาริไม่ทำเพราะทำไปพี่อติแต่ก็ไม่มาชิมเหมือนเดิม"
"โธ่เอ้ยพี่ขอโทษนะช่วงนี้พี่กินข้าวที่บ้านนะ"
เขาเอ่ยขอโทษขอโพยก่อนจะตักกับข้าวกินอย่างหิวโหย พลอยไพลินสะกิดชายหนุ่มก่อนจะชี้นิ้วไปยังอาหารตรงหน้า
"ตัวเองตักนั่นให้หน่อยดิ"
"ไหน..."
"นั่นไงป้อนด้วยนะ"
หญิงสาวเอ
