ชาริและคุณแม่เดินทางกลับมาที่ไร่ด้วยกันสองคนส่วนพ่อเลี้ยงอติเขาเฝ้าภรรยาที่โรงพยาบาลคนเดียวเพราะหญิงสาวไม่ยอมให้ใครมาเฝ้ายกเว้นสามีของตัวเอง
"ทำไมคุณแม่ต้องตามใจผู้หญิงคนนั้นด้วยคะ ดูสิเอาแต่ใจนิสัยก็ไม่ดีทำไมทุกคนถึงเอาอกเอาใจขนาดนั้นคะ"
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนต้องเอาใจใส่ดูแลหล่อนดีมากขนาดนั้นทั้งที่เป็นใครก็ไม่รู้เพิ่งจะมาอยู่ได้ไม่นาน เธอเองอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็กยังไม่เคยเห็นใครเอาใจใส่ขนาดนี้เลย
"ชาริ... พลอยไพลินเค้าเป็นเมียพี่ชายเรานะ เค้าสองคนกินนอนด้วยกันแล้วและเค้าตัวคนเดียวไม่เหลือใคร ถ้าเราไม่ทำดีกับเค้าเค้าจะมีความสุขกับการอยู่ที่นี่ได้ยังไงจริงมั้ย"
"บางทีชาริก็อดน้อยใจไม่ได้ค่ะ ทุกคนไม่รักชาริเหมือนเดิมตั้งแต่มีผู้หญิงคนนั้น"
"หนูไม่ควรคิดแบบนั้นนะลูก ชาริเป็นน้องสาวส่วนพลอยเป็นลูกสะใภ้ไม่มีอะไรเหมือนกันแล้ว ไม่ว่ายังไงชาริก็คือลูกสาวที่แม่รักที่สุด"
"ค่ะคุณแม่"
ชาร
