พลอยไพลินเดินเข้ามาพร้อมกับคุณแม่ตรงไปหาพ่อเลี้ยงอติที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่หน้างาน เขาทักทายแขกที่มาร่วมงานซึ่งเธอเองไม่รู้จักใครเลยสักคนแม้กระทั่งคนงานที่ไร่ของเขายังรู้จักไม่ครบทุกคนเลย
"ทำไมคนเยอะอ่ะนาย"
"แม่ฉันบอกคนทั้งหมู่บ้านล่ะมั่ง"
เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับมองสำรวจหญิงสาว เป็นผู้หญิงที่ยิ่งมองยิ่งสวยถ้ามองแบบไม่อคติแต่เขาไม่ค่อยชอบนิสัยเธอเท่าไหร่ก็เลยมองแบบคนปกติไม่ค่อยได้
"มองฉันแบบนี้สวยละสิ อยากชมก็ชมได้นะนายฉันไม่ว่าอะไรหรอกนายเองก็คือผู้ชายคนหนึ่งนี่เนาะ เห็นคนสวยมันต้องมองตาค้างเป็นธรรมดา"
"ใครบอกว่าเธอสวย"
"สายตาของนายไง"
เขารีบเบือนหน้าหนีไปอีกทางเพื่อไม่ให้เธอมาจ้องหน้าสบตากับเขา มันจะฉลาดเกินไปล่ะน่าหมั่นไส้ชะมัดคนหลงตัวเอง
"พ่อเลี้ยงอติ หนูพลอยมานี่ลูกงานจะเริ่มแล้ว"
"ครับแม่"
เขายื่นมือไปให้หญิงสาวจับ พลอยไพลินมองมือของชายหนุ่มก่อนจะยอมจับแต่โดยดีเพราะถ้าเธอเล่นตัวต
