เจ้านายคาสโนวา เลขาสุดเกรียน

03 - บอสสุดเซ็กซี่

"อืออ ปวดหัวจัง กี่โมงแล้วเนี่ยย" เสียงงึมงำงัวเงียพร้อมมือที่ดึงผ้าห่มออกจากหน้าและขยี้ตาด้วยความง่วงงุน ทัตพลลืมตาขึ้นมาช้า ๆ และควานหาโทรศัพท์มือถือที่โต๊ะเล็กข้างเตียงมาเปิดดูเวลา แล้วเขาก็ตาโต

"บ่ายโมง! ชิบหายละ! วันนี้ต้องกลับกรุงเทพนี่!" ทัตพลเด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างเร็ว แล้วความปวดแปลบก็พุ่งจี๊ดเข้ามาในหัวจนต้องล้มตัวลงนอนตามเดิม เขาหันไปมองเตียงข้าง ๆ ที่ว่างเปล่าแล้วก็ถอนหายใจเฮือก

"คุณเจนกลับกรุงเทพไปแล้วเหรอ?" ทัตพลถอนหายใจอีกรอบแล้วมุดผ้าห่มนอนต่อ ช่างเถอะ ค่อยเช็กเอาต์ออกพรุ่งนี้แล้วนั่งรถบัสกลับเอาก็ได้

ว่าแต่ เขากลับมาที่ห้องได้ยังไงหว่า จำได้แค่นั่งดื่มจนเมาแล้วก็บ่นอะไรไร้สาระเรื่อยเปื่อยแล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย แต่คลับคล้ายคลับคลาว่าเหมือนจะถูกใครบางคนเอาผ้าเย็น ๆ มาเช็ดหน้าให้ ช่างเถอะ ยังไงก็จำอะไรไม่ได้อยู่ดี หลับต่อดีกว่า

"ไอ้ทัต แกจะนอนกินบ้านกินเมืองยืดสันหลังหรือไงวะ ตะวันส่องก้นแล้วนะ" เสียงด่าแบบเรียบ ๆ แต่เจ็บจี๊ดดังไม่ไกล ทัตพลตลบผ้าห่มออกจากหน้าแล้วพลิกตัวกลับไปมองคนที่ยืนที่ประตูห้อง

"คุณเจน! ยังไม่ได้กลับกรุงเทพเหรอครับ?" ทัตพลยิ้มออกมาอย่างโล่งอก อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ถูกเจ้านายทิ้งไว้ที่นี่

"ยัง เช็กเอาต์ไม่ทัน รอกลับพรุ่งนี้" เจนวัตรบอกแล้วเดินเข้ามานั่งลงตรงขอบเตียงของตัวเอง เขามองคนที่ยังนอนซุกผ้าห่มแล้วก็ส่ายหน้า

"นึกยังไงไปดื่มจนเมายังกะหมาแบบนั้นวะ มันลำบากคนพากลับมานะรู้ไหม" เจนวัตรตำหนิแรงจนคนที่นอนอยู่หน้าจ๋อยแล้วค่อย ๆ มุดลงไปในผ้าห่มตามเดิม

"ขอโทษครับ แต่... คุณเจนพาผมกลับมาเหรอครับ?" ทัตพลถามแบบไม่ค่อยแน่ใจ คนแบบเจนวัตรไม่เคยสนใจคนอื่นมาก่อน การพาเขากลับมานี่นับว่ามหัศจรรย์มาก

"เออสิวะ ฉันต้องจ่ายค่าเหล้าให้แก แล้วยังต้องจ้างเขาหิ้วแกมาส่งด้วย กลับกรุงเทพไปนี่ แกต้องทำงานชดใช้ให้ฉันละ"

"เอ่อ... ขอบคุณครับ" ทัตพลแปลกใจสุด ๆ แต่ก็ไม่กล้าถามมาก กลัวโดนด่ายาว แต่ในที่สุดก็อดถามออกไปไม่ได้

"เอ่อ... แล้ว... ใครเปลี่ยนเสื้อผ้าผมครับ"

"ฉันนี่แหละ แกเมาหมดสภาพขนาดนั้น ตัวก็มีแต่กลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ ฉันเหม็นก็เลยเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อให้ แต่กว่าจะเปลี่ยนได้ไม่ใช่ง่าย ๆ เลยนะ ฉันเปลี่ยนเสื้อให้ไอ้ซีซ่าร์ยังง่ายกว่า"

"ขอโทษครับ ที่ทำให้วุ่นวาย" ทัตพลเสียงอ่อย เอาเขาไปเปรียบกับไอ้ซีซ่าร์แมวสุดเกรียนของเจนวัตรซะงั้น แต่ก็ยังดีกว่าเอาไปเปรียบกับไอ้แวมไพร์หมาสุดเกรียนล่ะว่ะ ทัตพลแอบถอนใจ คนเย็นชาแบบเจ้านายเลี้ยงแมวกับหมาสุดเกรียนอย่างละตัว พวกมันไม่ชอบหน้าเขาเอาซะเลย ถ้าเขาเผลอเมื่อไหร่ จะโดนกระโดดถีบข้างหลังทุกที ถ้าไม่จำเป็นนี่จะไม่ไปบ้านคุณเจนแน่นอน

"ตื่นแล้วก็ลุกไปล้างหน้าอาบน้ำซะ แล้วไปหาอะไรกิน" เจนวัตรปรายตามองทัตพลแล้วเขาก็ลุกขึ้นถอดเสื้อยืดโยนลงบนเตียง อวดกล้ามสวยจากการออกกำลังกายเป็นประจำ

ทัตพลลุกขึ้นนั่งมองรูปร่างสมส่วนด้วยกล้ามแขน และกล้ามท้องที่แน่นเป็นลอนสวยแล้วก็นึกอิจฉา เขารูปร่างบางและไม่มีกล้ามสักนิด แต่จะให้ไปออกกำลังก็ไม่เอา มันเหนื่อย ขี้เกียจด้วย

"จะมองอีกนานไหมวะ! ลุกไปอาบน้ำไป๊!" เจนวัตรไล่แล้วถอดกางเกงโยนลงบนเตียงอีกตัว

"เอ่อ... คุณเจนจะไปอาบน้ำพร้อมผมเหรอ?" ทัตพลแอบกลืนน้ำลายเมื่อมองสัดส่วนแกร่งทั่วตัว ร่างกายเจนวัตรน่ากิน เอ๊ย! น่าอิจฉาไปหมด แม้แต่ตรงกลางที่ใส่ชั้นในสีขาวไว้ก็ยังปูดปูนซะขนาดนั้น

"อย่ามาตลก ฉันจะลงไปว่ายน้ำที่สระข้างล่าง" เจนวัตรบอกแล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า คว้าผ้าเช็ดตัวมานุ่งแล้วเปลี่ยนใส่กางเกงว่ายน้ำ หยิบเสื้อคลุมยาวมาสวม แล้วยัดเสื้อยืดกับกางเกงลำลองใส่เป้ไปชุดหนึ่ง

"แล้วมาถอดเสื้อผ้าโชว์ทำไมนิ? ไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำข้างสระก็ได้ โชว์เรียกน้ำย่อยหรือไง" ทัตพลพึมพำแล้วลุกเดินเข้าห้องน้ำ สายน้ำเย็นช่วยให้หัวโล่งไปได้มากโข ถึงจะยังปวดแปลบและมึนอยู่บ้าง แต่ก็แค่อาการคงค้างนิดหน่อย

พอออกมาจากห้องน้ำเจนวัตรก็ไม่อยู่แล้ว ทัตพลแต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกจากห้องลงไปที่ห้องอาหารของโรงแรม เขาสั่งอาหารมานั่งทานที่ริมสระน้ำและมองคนกำลังว่ายน้ำไปด้วย ในสระกว้างไม่ได้มีแค่เจ้านายเขา ยังมีผู้หญิงและเด็กด้วย ผู้ชายก็มีแต่โดนรัศมีความหล่อคมเข้มกับร่างกายแกร่งของเจนวัตรบดบังไปหมด สายตาทุกคู่จ้องมาที่เจ้านายเขาเป็นตาเดียว

"มาคนเดียวเหรอคะ?" สาวสวยหุ่นมีดหมอคนหนึ่งย้ายอกใหญ่ตู้ม ๆ มาใกล้เจนวัตรแล้วชม้ายชายตาที่หวานเชื่อมยิ่งกว่าน้ำตาลปี๊บมองมาที่รูปร่างกำยำตรงหน้า หล่อนคงแอบเช็ดน้ำลายไปหลายแหมะ

"เปล่าครับ มากับเลขาของผม" เจนวัตรส่งยิ้มหวานกลับไป

"งั้นคุณก็เป็นผู้บริหารสิคะ ถึงมีเลขามาด้วย" เธอจีบปากจีบคอพูดอย่างมีจริต แต่ยังรักษาอาการอยากกระโดดกอดผู้ชายหุ่นน่ากินตรงหน้าไว้ได้

"ประมาณนั้นครับ" เจนวัตรตอบแบบไว้ท่าและถอยออกมา

"แหม~ ไลล่าอยากไปทำงานด้วยจัง ได้ทำงานกับคนเก่งแบบคุณคงจะดีนะคะ" เธอยิ้มหวานและยืนกุมมือบิดไปมาด้วยท่าทางน่ารัก

"ขอโทษครับ พอดีพนักงานผมเต็มอัตราแล้ว คงรับคนเพิ่มอีกไม่ได้ แล้วบริษัทผมก็ไม่ได้อยู่ที่จังหวัดนี้ด้วย" เจนวัตรยิ้มหวานปฏิเสธด้วยความสุภาพ สาวหุ่นสะบึมหน้าเจื่อนลงทันตา แต่ยังยิ้มรักษาฟอร์ม

"อุ้ก... แค่ก" ทัตพลสำลักแล้วรีบคว้าแก้วน้ำมาดื่ม เขาเผลอหัวเราะออกมาตอนกำลังกินพอดี ก็จะไม่ให้หัวเราะยังไงล่ะ เจ้านายเขาเล่นหักหน้าผู้หญิงกลางสาธารณะชนแบบนี้ และทำเอาคนรอบข้างแอบหัวเราะกันคิกคัก

"หัวเราะผู้หญิงเสียมารยาทนะ แล้วยังในระหว่างกินข้าวด้วย เสียมารยาทสองเท่า" เจนวัตรปรายสายตาดุมายังคนที่นั่งกินข้าวที่โต๊ะริมสระ

"ขอโทษครับบอส ผมไม่ได้หัวเราะคุณผู้หญิงที่คุยกับบอสนะครับ พอดีผมดูคลิปในมือถือน่ะครับ" ทัตพลยิ้มและมองจอโทรศัพท์มือถือที่วางบนโต๊ะ และมันไม่ได้เปิด!

"แหม~ คุณนี่ใจร้ายกับไลล่าจังนะคะ จะรับไลล่าเข้าทำงานด้วยอีกคนก็ไม่ได้" เธอทำท่าแง่งอนสะบัดสะบิ้งใส่เจนวัตร ทัตพลมองแล้วถอนหายใจ ถ้าเด็กสาววัยมหาวิทยาลัยทำคงจะน่ารักอยู่ แต่ดูจากหน้าตาท่าทางแล้วการกระทำแบบนั้นคงสวนทางกับอายุไม่ใช่น้อย จะบอกตรง ๆ ว่าแก่แล้วยังแรดก็ท่าจะแรงไป

"ไม่ดีกว่าครับ ผมคงไม่รับพนักงานที่อายุเกินสามสิบห้าหรอกครับ ไฟในการทำงานมันสู้เด็กจบใหม่ไม่ได้ ขอตัวนะครับ" เจนวัตรบอกแล้วขึ้นจากสระเดินไปทางห้องอาบน้ำด้านหลังแบบไม่แยแสคนที่ยืนกระทืบเท้าสะบัดสะบิ้งในสระท่ามกลางสายตาสมน้ำหน้าของคนในสระ

โอโห้ เจ้านายผม ด่าเจ็บสุด ๆ เลยว่ะ ทัตพลทึ่งในการกำจัดคนที่มากวนใจตนเองของเจนวัตรอย่างนับถือ ปกติเจ้านายเขาไม่เคยขาดผู้หญิงสักวัน บรรดาสาว ๆ เหล่านั้นจะแวะเวียนมาที่บริษัทบ่อยมาก จนบางทีก็มาจ๊ะเอ๋กัน และสงครามน้ำลายแย่งเจนวัตรก็จะเกิดทันที จนเลขาที่ดีอย่างเขาต้องนัดวันให้พวกเธอมาหาเจ้านายเขาแบบไม่ให้ชนกัน

แต่ไม่ใช่ว่าเป็นผู้หญิงสวย รวย เสน่ห์แรงแล้วจะเข้าหาเจนวัตรได้ทุกคน เจ้านายเขาโคตรจะเลือกผู้หญิง ถ้าอวดฉลาดและทำท่าอยากจะจับเจนวัตรล่ะก็ ไม่มีทางได้เข้าไปใกล้แน่ เจนวัตรต้องการผู้หญิงที่ไม่เรื่องมาก และยอมเป็นแค่คู่ควงคู่ขาแต่ไม่ผูกพัน ซึ่งผู้หญิงไฮโซหลายคนก็ยอมตามข้อตกลงนั้น ยอมให้เจนวัตรขย่มแลกกับของแบรนด์เนมและได้เชิดหน้าอวดว่าควงเจนวัตร

"กินอิ่มยังวะ จะนั่งแช่ดูสาว ๆ เล่นน้ำอีกนานไหม?" เจนวัตรทรุดนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามทัตพลแล้วปรายตามองสาว ๆ ในสระน้ำ ที่ตอนนี้แม่สาวทรงโตนั่นไม่อยู่แล้ว

"อิ่มนานแล้วครับ ผมแค่นั่งเล่น อากาศมันดีนี่ครับ" ทัตพลยิ้ม

"อืมม งั้นฉันจะลงสระอีกรอบนะ เมื่อกี้เจอแมลงวันตัวบะเริ่มเลยไม่ได้ว่ายน้ำ" เจนวัตรถอดเสื้อคลุมวางพาดเก้าอี้ วางผ้าเช็ดตัวตามแล้วเดินไปที่ขอบสระ หย่อนตัวลงไปและว่ายน้ำต่ออย่างสบายอารมณ์

ทัตพลมองเจ้านายที่ว่ายน้ำในสระด้วยสายตาชื่นชม รูปร่างเจนวัตรสวยสมส่วน ความสูงร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร บ่ากว้าง ใบหน้าได้รูป ผมสีดำขลับ คิ้วเข้ม และดวงตาคมดุ ทำให้เจนวัตรหล่อมาก หล่อจนชะนี เก้ง กวาง มองตามจนเหลียวหลัง ไม่เว้นแม้แต่ทัตพลเอง

ทัตพลไม่เคยสนใจผู้ชายมาก่อน เขาสนใจสาวน้อยวัยมหาวิทยาลัยมากกว่า แต่ถ้าเป็นเจนวัตรเขาก็อยากนั่งมองไปนาน ๆ ยิ่งผิวกายสีแทนที่เกาะพราวไปด้วยหยดน้ำ ผมเปียกที่ลู่ลงและมีหยดน้ำตรงปลายผม มือที่ลูบแขนและไล้ไปทั่วตัว ดวงตาที่มองมานั่นอีก ช่างมีเสน่ห์น่ากอดจริง ๆ แล้วทัตพลก็สะดุ้ง เจนวัตรกำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาเย็นชาและดุ

"มองอะไรนักหนาวะ เดี๋ยวคิดค่ามองนะ" คำพูดเหมือนจะตลก แต่สายตาไม่ตลกด้วยนี่สิ

"เปล่าครับ ผมมองสาว ๆ ด้านหลังบอสต่างหาก" ทัตพลรีบเบนสายตาไปทางอื่น แต่ใจเขากลับเต้นรัวเหมือนกำลังตื่นเต้น แก้มร้อนผ่าวขึ้นมา สายตาคมดุกับร่างกายเปียกน้ำนั่นยังติดตาเขาไม่หาย เจนวัตรมีเสน่ห์ที่น่าหลงใหลมากจริง ๆ ไม่แปลกเลยที่ใคร ๆ ก็อยากเข้าใกล้ ถ้าเจนวัตรยิ้มสักหน่อยนะ พวกชะนี เก้ง กวางคงใจละลายกันไปเป็นแถว ๆ

"หน้าแกแดงมากเลย ยังไม่หายเมาค้างหรือไงวะ? ไปกันได้ละ ฉันอยากไปเดินเที่ยวตลาด" เสียงเจนวัตรปลุกทัตพลจากความคิดเพ้อเจ้อ เขามองเจ้านายที่ใส่เสื้อยืดกับกางเกงลำลอง รองเท้าผ้าใบเรียบร้อย และสะพายกระเป๋าใส่กางเกงว่ายน้ำกับเสื้อคลุม

"โอเคครับบอส" ทัตพลรีบลุกและดึงกระเป๋าสะพายของเจนวัตรมาถือ ก่อนจะคว้าโทรศัพท์มือถือยัดใส่กระเป๋ากางเกงและเดินตามเจ้านายออกไปจากบริเวณสระน้ำ เขามองตามหลังคนตัวสูงและบ่ากว้างที่เดินนำหน้าด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ในใจ เจนวัตรช่างเป็นคนที่อยู่ไกลเหลือเกิน ทัตพลถอนใจแล้วรีบเดินตามเจ้านายไปที่ลานจอดรถ

ตลาดของฝากที่นี่ใหญ่พอสมควรเพราะอยู่ข้างแหล่งท่องเที่ยวของจังหวัด ของขายเยอะมาก ทั้งเสื้อผ้า เครื่องประดับ และของจุกจิกน่ารัก ๆ เจนวัตรเดินดูของไปเรื่อยเปื่อยแต่ไม่ซื้ออะไรเลย

"คุณเจนไม่ซื้อของไปฝากสาว ๆ ของคุณเจนเหรอครับ?" ทัตพลเอ่ยถามเมื่อเจนวัตรหยิบสายรัดข้อมือแบบเชือกถักขึ้นมาดู

"ไม่จำเป็น พวกเธอควงฉันไปกินอาหารร้านหรู ซื้อกระเป๋า เสื้อผ้า น้ำหอม เครื่องประดับราคาแพง แลกกับการยอมให้ฉันพาเข้าโรงแรมแล้ว ถือว่าได้ผลประโยชน์ร่วมกัน จบแค่นั้น" เจนวัตรพูดหน้าตาเฉย เขาวางเชือกถักลงที่เดิมและไร้ความสนใจอีก

"เย็นชาจังนะครับ" ทัตพลถอนหายใจแล้วเดินตามเจ้านายต้อย ๆ

"เย็นชายังไง ฉันกับพวกเธอมีข้อตกลงร่วมกันแล้วนี่ และพวกเธอก็ยอมรับด้วย"

"ไม่กลัวพลาดทำพวกเธอท้องเหรอครับ?" ทัตพลถามเบา ๆ

"ไม่ล่ะ ฉันซื้อถุงมาเอง ใส่เอง ใช้เอง และไม่ให้พวกเธอจับมันด้วย หมดโอกาสที่จะแอบใช้อะไรมาจิ้มให้ถุงขาด" เจนวัตรตอบอย่างมั่นใจ

"ระวังจะพลาดเข้าสักวันเห้อะ" ทัตพลพึมพำ

"อย่ามาแช่งฉัน แกน่ะหาแฟนให้ได้ก่อนเถอะ" เจนวัตรตบปับลงบนหัวทัตพลแล้วยีผมแรงจนยุ่ง

"โอ๊ย! ขอโทษครับ" ทัตพลรีบจับมือเจ้านายแล้วดึงออก เขามองมือเจนวัตรที่เขาจับไว้แล้วขยับมือลูบเบา ๆ มือเจนวัตรใหญ่กว่ามือเขาแล้วยังแข็งแรงด้วย แถมนุ่มอีกต่างหาก

"จะจับอีกนานไหมวะ?" เจนวัตรดึงมือออกแล้วล้วงกระเป๋าตัวเอง

"จับนิดจับหน่อยก็ไม่ได้" ทัตพลอุบอิบแล้วหันหน้าหนี หน้าเขาร้อนอีกแล้ว ใจเขาก็เต้นแรงด้วย เขาแอบชำเลืองมองคนที่เดินข้าง ๆ แล้วใจก็เต้น ทำไมเจ้านายเขาเท่แบบนี้วะ อกผาย ไหล่ผึ่ง บ่ากว้าง สูง หล่อ โอ๊ย จะหาคำไหนมาเปรียบดีนะ ดาราฮอลลีวู้ดนี่ชิดซ้ายไปเลย

"ไอ้ทัต มัวเหม่ออะไรอยู่ ฉันจะไปหาอะไรกินแล้ว เดินเหม่อแบบนี้เดี๋ยวก็ทิ้งไว้ที่นี่ซะหรอก" เจนวัตรตบปับลงบนหัวทัตพลอีกรอบแล้วรีบชักมือหนี

"ครับ ผมก็หิวแล้ว คุณเจนเลี้ยงข้าวผมนะ" ทัตพลหัวเราะแหะ ๆ จะรีบดึงมือหนีทำไมเนี่ย อยากจับอีกจัง

"เออ เลี้ยงก็ได้" เจนวัตรพยักหน้าแล้วเดินนำไป

หลังกินข้าวเย็นและเดินเที่ยวต่อจนดึก ทัตพลก็ขับรถกลับโรงแรม เขาแอบชำเลืองมองเสี้ยวหน้าคมของคนที่นั่งข้าง ๆ หลายครั้ง จนกระทั่งกลับถึงห้องพัก ทัตพลก็ยังแอบมองหน้าของเจ้านายอยู่และเหมือนเจ้านายจะไม่รู้ตัวเลย แน่ล่ะ เจนวัตรไม่เคยสนใจอะไรนอกจากงานและทุกอย่างที่มีผลประโยชน์กับตัวเอง แต่แบบนี้ดีแล้วล่ะ เขาจะได้แอบมองหน้าหล่อได้บ่อย ๆ

เจนวัตรเข้าห้องอาบน้ำในระหว่างที่ทัตพลนั่งดูทีวี และพอเจนวัตรออกมาทัตพลก็เข้าไปอาบน้ำต่อ พรุ่งนี้ต้องกลับกรุงเทพแล้วสิ ไวจัง อยากอยู่แบบนี้ไปอีกหลาย ๆ วันจัง แต่ช่างเถอะ ถึงยังไงก็ยังได้เจอเจนวัตรทุกวันอยู่ละ พอทัตพลออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าเจนวัตรหลับไปแล้ว

"ทีวีก็ไม่ปิด ผ้าก็ไม่ห่ม เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" ทัตพลปิดทีวีแล้วเดินไปที่เตียง ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มเจ้านายที่หลับสนิท เขายืนมองหน้าคมยามหลับตาพริ้มแล้วยื่นมือออกไป ปลายนิ้วยื่นไปตรงริมฝีปากของคนนอนและชักกลับก่อนจะสัมผัสปากหยัก

"บ้าละ เขาเป็นเจ้านายนะ" ทัตพลตบแก้มตัวเองแล้วกลับไปที่เตียงของเขาก่อนจะมุดเข้าผ้าห่มแล้วนอนหลับไป

-------------------------