เจ้านายคาสโนวา เลขาสุดเกรียน

07 - งานสุดยิบย่อย

"วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ?" อิ่นแก้วถามคนที่กำลังทำกับข้าวในครัวด้วยความแปลกใจ ทัตพลใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดาและดูไม่รีบร้อน

"ไม่ครับพ่อ ผมรู้สึกปวดหัวก็เลยลางานครับ" ทัตพลจัดมื้อเช้าให้พ่อด้วยท่าทีปกติไม่เหมือนคนป่วยสักนิด อิ่นแก้วหรี่ตามองลูกชายแล้วก็ไม่ได้ถามอะไรออกมา เมื่อวานทัตพลก็กลับบ้านก่อนเวลาด้วย แต่ถึงจะถามไปก็คงไม่ยอมบอก เขาก็เลยได้แต่ถอนหายใจ

"ถ้ามีปัญหาอะไรค้างคาในใจก็รีบเคลียร์กันนะ อย่าเก็บไว้เพิ่มทุกข์ให้ตัวเอง"

"ไม่มีอะไรจริง ๆ ครับพ่อ ไม่ต้องห่วงผมนะ" ทัตพลเอาใจพ่อด้วยการตักกับข้าวใส่จานให้แล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง

"พ่อจะไปเที่ยวตลาดนัดต้นไม้ไหม น่าจะมีต้นอะไรที่พ่ออยากปลูกมาขายนะ"

"อืมม ก็ดีนะ วันนี้อากาศไม่ร้อนเท่าไหร่ ออกไปเดินนอกบ้านบ้างก็ดี" อิ่นแก้วพยักหน้า

"งั้นเดี๋ยวผมทำความสะอาดบ้านกับซักผ้าแล้วไปกันนะครับ" ทัตพลรีบบอก

"ทำความสะอาดห้องตัวเองด้วยนะ รกกว่าดงงูอีก หนังสือน่ะเก็บเข้าชั้นบ้าง กองสุมไว้จนจะมองไม่เห็นโต๊ะละ เสื้อผ้าซักแล้วก็ใส่ตู้เถอะ กองไว้แบบนั้นยับหมดมันรีดยากนะ"

"ครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง" ทัตพลหัวเราะแหะ ๆ เขาทำความสะอาดบ้านและห้องของพ่อจนเอี่ยมตลอด ยกเว้นห้องตัวเอง!

"ถ้าไม่งั้นก็หาเมียสักคนสิ จะได้มีคนคอยช่วยดูแลบ้าน"

"โหย คู่ผมยังไม่เกิดมั้งพ่อ ถ้ามันจะมาเดี๋ยวก็มีมาเองแหละ" ทัตพลรีบปัด

"เออ ๆ ตามใจเราละกัน" อิ่นแก้วโบกมือทำนองไม่ใส่ใจ ถึงจะนึกห่วงลูกชายในเรื่องนี้อยู่บ้างก็ตามที

พอได้หยุดในวันปกติแบบนี้ทัตพลก็รู้สึกแปลก ๆ เขาไม่เคยลางานหรือขาดงานมาก่อน นอกจากจะไม่สบายจนลุกไม่ขึ้นถึงจะโทรไปลางานกับเจนวัตร พอนึกถึงเจ้านายหน้าคมเข้มก็ชักจะหงุดหงิดขึ้นมา

คนหื่นเอ๊ย! ไม่เคยสนใจอะไรใคร แต่ดันสนใจสาว ๆ ที่มาออดอ้อน จะว่าเป็นเพลย์บอยก็ไม่ใช่ซะทีเดียว เพราะเจนวัตรไม่เที่ยวผับเที่ยวบาร์ นอกจากจะถูกสาว ๆ ชวนไป เจ้าพ่อฮาเร็มชัด ๆ แค่อยู่เฉย ๆ ก็มีผู้หญิงเสนอตัวให้ถึงที่ไม่ขาด เอาแรงที่ไหนมาทำแทบจะทุกวันวะ

ทัตพลคิดไปพลางจัดการงานบ้านไปด้วย และไม่ลืมที่จะไปเคลียร์ห้องตัวเองให้มีสภาพที่ดีขึ้น วันนี้ใครจะเอางานไปส่งล่ะหว่า ช่วงนี้เข้าสู่ช่วงจัดโพรโมชั่นซะด้วย งานเสนอเยอะน่าดู เฮ้ย! ช่างเถอะ ๆ เขาคงไม่อยากเห็นหน้าเราละมั้ง เมื่อวานโกรธซะขนาดนั้น ทัตพลเลิกคิดถึงเจ้านายแล้วทำความสะอาดต่อ และคนที่เขาคิดถึงก็กำลังหงุดหงิดพอกัน

เจนวัตรยืนหน้าโต๊ะทำงานที่ว่างเปล่าแล้วก็หงุดหงิดขึ้นมา เมื่อนึกถึงว่าเมื่อวานทัตพลโวยวายใส่เขา ครั้งแรกเลยที่เห็นทัตพลอาละวาดแบบนั้น

"หึ เป็นแค่เลขา แต่ปากดีนัก หยุดไปบ้างก็ดี หัวจะได้เย็นลงบ้าง" เจนวัตรแค่นเสียงแล้วเดินเข้าห้องทำงานตัวเอง เขานั่งลงที่เก้าอี้ตัวใหญ่แล้วกอดอกมองเอกสารบนโต๊ะ หยิบขึ้นมาอ่านผ่านตาแล้วโยนลงที่เดิม มือคว้ารีโมตทีวีบนโต๊ะขึ้นมากดเปิดและดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย

แล้ววันนี้มีตารางงานอะไรบ้างวะ? ต้องไปที่ไหนหรือมีลูกค้ามาพบหรือเปล่า? แล้วสาวคนไหนจะมาหาก็ไม่รู้เลย ทุกทีทัตพลจะเป็นคนจัดการตารางงานของเขา และจะแจ้งกำหนดการที่ต้องทำทุกเช้า ช่างมัน! เจนวัตรหงุดหงิดแล้วลุกไปเปิดตู้เย็นด้านหลัง

"ไม่มีอะไรกินเลยเว้ย! ไอ้ทัตทำไมไม่ซื้อเบียร์มาใส่ให้วะ ขนมก็ไม่มี" เจนวัตรยกขวดน้ำมาดื่มอึก ๆ แล้วกลับไปนั่งที่เดิม ปกติทัตพลจะซื้อเบียร์กับขนมมาใส่ให้ทุกเย็นก่อนกลับบ้าน และเมื่อวานทัตพลก็หนีกลับบ้านก่อนเขากลับ เขาหงุดหงิดเลยเปิดเบียร์ดื่มจนหมด

"งานเสนอของแผนกการตลาดอยู่ไหนหว่า จำได้ว่ายังไม่ได้อ่านแล้วเอาวางไว้บนโต๊ะ" เจนวัตรรื้อหาเอกสารที่ทำค้าง แล้วมันอยู่ไหนล่ะ ในแฟ้มขอเสนอซื้อของก็ไม่มี ในแฟ้มงานรออนุมัติก็ไม่มี ในแฟ้มงานแก้ไขก็ไม่มี รื้อไปรื้อมาศอกก็ไปชนตะกร้าใส่เอกสารอ่านแล้วตกจากโต๊ะจนกระจาย แถมปัดแก้วกาแฟตกแตกอีกใบ

"เวรเอ๊ย! เอกสารกระจายหมด แก้วกาแฟก็แตก ใบโปรดด้วย ดีนะที่เป็นแก้วเปล่า" เจนวัตรบ่นแล้วกดอินเตอร์โฟนออก

"ทัต เข้ามาหาฉันหน่อย" เรียกแล้วก็นึกได้ เออ! ไอ้ทัตไม่มา เมื่อวานเขาสั่งให้มันหยุดงานไปเองนี่หว่า คิดแล้วก็ถอนใจก่อนกลับไปจัดการเก็บเอกสารที่หล่นกระจาย เก็บแก้วกาแฟแตกโยนลงถังขยะใต้โต๊ะ และพบว่าขยะของเมื่อวานยังไม่ได้เอาไปทิ้ง พื้นก็ไม่ได้ทำความสะอาด แต่ก็อีกนั่นแหละ ทัตพลคือคนทำความสะอาดเก็บกวาดห้องนี้ทุกเช้า เขาไม่ให้แม่บ้านเข้ามาทำ เพราะกลัวเอกสารหายและหาไม่เจอ

ทำเองก็ได้ว่ะ เจนวัตรลุกไปหน้าห้องน้ำ เปิดตู้เก็บของและคว้าเครื่องดูดฝุ่นออกมา เปิดเครื่องทำงานได้ไม่เท่าไหร่ก็ไปชนกับชั้นวางกระติกน้ำร้อนกับกาแฟ และขวดน้ำตาลก็ตกลงมาโดยเขาคว้าไม่ทัน น้ำตาลหกกระจายเต็มพื้น แต่ดีที่ขวดไม่แตก ในเมื่อยิ่งทำก็เหมือนจะยิ่งเละ เจนวัตรก็เลิกและเดินออกไปนอกห้อง เขามองโต๊ะเลขาที่ว่างเปล่าแล้วก็หงุดหงิด ก่อนจะเดินเลยไปห้องของผู้จัดการแผนก

"ชลธาร ถ้าว่างแล้วเข้าไปหาฉันหน่อย" เจนวัตรสั่งแล้วก็เดินกลับห้อง ปล่อยให้ชลธารถือเอกสารค้างมองตามหลังเจ้านายด้วยความแปลกใจ

"เฮ้ยชล มึงไปทำไรมาวะ บอสถึงเรียกตัว หน้างี้ยังกะไปกินรังแตนที่ไหนมา" นพดล ผู้จัดการแผนกการตลาดกระซิบถามคนโต๊ะข้าง ๆ

"ไม่รู้ว่ะ แต่ถ้าให้เดา ต้องเป็นเรื่องไอ้ทัตแน่เลยว่ะ" ชลธารกระซิบตอบ

"เออ มีส่วนว่ะ อยู่ดี ๆ ดันไปมีเรื่องกับเจ้านายตอนกำลังคั่วสาว ดีไม่ดีเจอยื่นซองขาวนะมึง พ่อยิ่งไม่เคยง้อพนักงานด้วย" นพดลพยักหน้าหงึกหงัก

"จะยังไงก็ช่าง กูไปหาก่อนดีกว่า ขืนไปช้าเดี๋ยวกูโดนด่า" ชลธารวางงานในมือลงบนโต๊ะแล้วรีบลุก

"เออ โชคดีนะมึง เดี๋ยวกูจองวัดให้ สวดเจ็ดวันเลย"

"ไอ้ดล ไอ้ปากหมา เดี๋ยวกูกระทืบซะนี่" ชลธารหันไปคำรามใส่เพื่อนร่วมงานที่นั่งหัวเราะชอบใจแล้วเดินออกจากห้องทำงานตรงไปยังห้องประธานบริหาร

ชลธารเคาะประตูห้องก่อน เมื่อได้ยินคำอนุญาตก็เปิดประตูเข้าไป แล้วเขาก็อึ้ง ในห้องนี้มีสงครามเหรอวะ เอกสารกระจายเกลื่อน เศษแก้วกาแฟอยู่ตรงมุมขาโต๊ะ ขวดน้ำเปล่ากองที่ข้างตู้เย็น ถังขยะเต็มไปด้วยกระป๋องเบียร์และแก้วกาแฟแตก โต๊ะกาแฟมีน้ำหกเลอะเทอะ ขวดน้ำตาลกลิ้งอยู่บนพื้นพร้อมน้ำตาลขาวสะอาดกระจายจนเต็ม และอีกหลายอย่าง

"อย่างที่เห็น วันนี้ช่วยทำงานแทนเพื่อนนายที แล้วจะบวกโอทีพิเศษให้ตอนสิ้นเดือน" เจนวัตรบอกแล้วเดินไปนั่งเอกเขนกที่โซฟาที่มีกองหนังสือกระจายจนเต็ม

ชลธารยกมือลูบหน้าด้วยความปวดหัวแรง นี่เรียกเขามาทำความสะอาดเองเหรอ แล้วไปทำอีท่าไหนห้องถึงเละได้แบบนี้วะ เขาเกาหัวแล้วเริ่มจัดการเก็บเอกสารที่หล่นกระจายมาแยกหมวดหมู่ใส่ตะกร้า เก็บเศษแก้วโยนลงถังขยะ เช็ดน้ำที่เลอะเทอะบนโต๊ะ และเปิดเครื่องดูดฝุ่นจัดการน้ำตาลบนพื้น เก็บแก้วกาแฟที่วางกองบนโต๊ะกับขวดน้ำตาลไปล้าง ล้างห้องน้ำ รดน้ำต้นไม้ในกระถาง

"บอสครับ ขยับหน่อยสิครับ ผมจะเก็บกวาดโซฟา" ชลธารไล่ด้วยความนอบน้อม จะบอกว่าเกะกะคงไม่ดี เจนวัตรรีบลุกแล้วกลับไปนั่งหลังโต๊ะตัวใหญ่ มองชลธารทำความสะอาดห้องไปเงียบ ๆ ทุกทีทัตพลจะมาทำให้ก่อนเขามาที่บริษัท แต่พอมานั่งมองแล้ว การทำความสะอาดมันใช้เวลานานไม่ใช่เล่น

สุดท้ายชลธารก็มัดถุงขยะสองถุงใหญ่ที่แยกประเภทขยะเรียบร้อย และค้นหาถุงขยะใบใหม่มารองในถังขยะแทน

"เสร็จแล้วครับ ผมจะเอาขยะไปทิ้งแล้วกลับไปทำงานต่อเลยนะครับ" ชลธารปาดเหงื่อแล้วหิ้วถุงขยะเดินออกจากห้อง

"ขอบใจนะ" เจนวัตรบอกก่อนพ่อบ้านจำเป็นจะออกห้องไป

ทุกทีทัตพลมาทำงานกี่โมงวะ พอเขามาถึงห้องก็จะถูกเก็บกวาดจนเรียบร้อย งานที่เขาต้องทำก็จะวางแยกให้บนโต๊ะ กระติกน้ำร้อน น้ำตาล ครีมเทียม กาแฟ ก็จะถูกเติมใส่จนเต็มกระปุกอยู่เสมอ ในตู้เย็นก็ไม่เคยขาดน้ำดื่ม เบียร์ หรือเค้กเนยสดที่เขาชอบกินกับกาแฟ ตอนเย็นทัตพลก็จะอยู่รอจนเขากลับก่อนค่อยกลับบ้าน คิดดูแล้วงานของทัตพลเหมือนจะมากกว่าคนอื่นหลายเท่า ถ้าจะเหนื่อยและอาละวาดใส่เขาคงไม่แปลก

ยังไม่หมดสิ แล้วงานวันนี้ล่ะ? เจนวัตรถอนหายใจแล้วลุกจากเก้าอี้เดินออกจากห้องไปที่โต๊ะทำงานของเลขา เขาพบแฟ้มเอกสารของแผนกต่าง ๆ กองจนเต็มรอส่งเข้ามาในห้องเขา เจนวัตรเปิดแฟ้มเล่มหนึ่ง เห็นว่างานในแฟ้มมีทั้งเอกสารขออนุมัติ มีทั้งรายงานการทำงาน และข้อเสนอต่าง ๆ รอพิจารณา รวมถึงใบขออนุมัติซื้อของ ใบเสนอราคาจากบริษัทต่าง ๆ ใบเรียกเก็บเงิน ใบภาษีหัก ณ ที่จ่าย และอีกเยอะแยะไปหมด แฟ้มอื่นก็ไม่ต่างกัน เอกสารสารพัดของแต่ละแผนกปนกันมา แต่พอตอนมันเข้าไปหาเขา จะถูกแยกหมวดหมู่ให้จนเรียบร้อยเรียงตามลำดับความสำคัญเร่งด่วน

"อ้าวบอส มาทำอะไรที่โต๊ะทัตพลครับ" ชลธารหอบแฟ้มมาเล่มหนึ่ง และวางกองรวมกับแฟ้มงานของแผนกอื่น

"ชลธาร วันนี้เป็นเลขาให้ฉันสักวันเถอะ แยกเอกสารพวกนี้ให้หน่อย" เจนวัตรมองกองแฟ้มตรงหน้า

"ผมไม่ชำนาญนะครับ เรียกทัตพลกลับมาไหมครับ?" ชลธารหยั่งเชิง

"ไม่ล่ะ ให้มันหยุดพักไปเถอะ" เจนวัตรบอกเสียงเรียบ และนั่นทำให้ชลธารแปลกใจ เจ้านายไม่มีท่าทีหงุดหงิดหรือขัดเคืองเมื่อพูดถึงเพื่อนเขาอีก ผิดกับเมื่อเช้าลิบลับ

"เอ่อ... ก็ได้ครับ แต่อาจจะช้าหน่อยนะครับ เพราะผมไม่เคยทำงานเลขา" ชลธารรีบออกตัวก่อน

"ไม่เป็นไร แค่แยกประเภทก็ยังดี ถ้าไม่เสร็จก็ทิ้งเอาไว้ให้ทัตพลมาทำต่อพรุ่งนี้ แล้วก็ช่วยดูตารางงานของฉันด้วย วันนี้ฉันต้องไปไหน หรือมีลูกค้าหรือเปล่า"

"ได้ครับบอส" ชลธารเปิดลิ้นชักโต๊ะ หยิบสมุดปกแข็งเล่มสีชมพูขึ้นมาดูตารางงานของเจ้านายในวันนี้

"วันนี้บอสไม่มีตารางออกไปไหนครับ แต่ตอนบ่ายสามโมง คุณวันวิสาข์จะมาหา"

"โอเค เข้าใจละ" เจนวัตรพยักหน้าแล้วยื่นมือออกไปหาชลธาร

"ขอยืมสมุดเล่มนี้หน่อย แล้วจะเอามาคืนให้ตอนเย็น"

ชลธารส่งสมุดจดตารางการทำงานของเพื่อนให้เจ้านายอย่างงง ๆ เขามองเจนวัตรเปิดอ่านผ่าน ๆ แล้วถือเดินกลับเข้าห้อง พอเจ้านายลับตาชลธารก็ก้มมองกองแฟ้มงานบนโต๊ะแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่

"งานมึงนี่โคตรจะยิบย่อยเลยว่ะเพื่อน แล้วยังต้องเจอกับเจ้านายหน้านิ่งที่คาดเดาอารมณ์ไม่ได้ทุกวันอีก กูนับถือมึงเลย" ชลธารถอนใจอีกทีแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ ก่อนจะเริ่มจัดการงานทีละอย่างด้วยความละเอียดรอบคอบ

เจนวัตรเปิดอ่านสมุดนัดงานแล้วก็แปลกใจนิด ๆ ทัตพลเขียนวันและเวลานัดของเขาละเอียดยิบ แม้กระทั่งสิ่งที่ต้องใช้ในแต่ละวัน หรือสิ่งที่ตนเองต้องทำก่อนกลับบ้าน ไม่ว่าจะไปซื้อเบียร์หรือซื้ออะไรก็ตามที่จำเป็นกับการต้อนรับลูกค้าที่มาติดต่องานกับเขา รวมถึงยังมีเวลานัดของสาว ๆ ที่เขียนคิวนัดจนครบทุกคน เท่านั้นยังไม่พอ ยังเขียนเกี่ยวกับวันเกิดเขาและสิ่งที่ต้องเตรียมทำเช่นจัดห้อง จัดดอกไม้ หรือซื้อกระเช้าอวยพรให้เขา ตารางงานของทัตพลมียาวไปจนหมดเล่ม

"เจ้าทึ่มนี่ทำงานละเอียดดีจริง ๆ" เจนวัตรชื่นชมด้วยใจจริง เขานึกถึงคำพูดที่ทัตพลอาละวาดใส่เขาแล้วก็ถอนหายใจ

"ฉันคงแย่จริง ๆ ที่คั่วผู้หญิงในห้องทำงาน แกจะโกรธก็ไม่แปลก พรุ่งนี้คงต้องหาของมาปลอบใจสักหน่อย จะได้หายโกรธ" เจนวัตรยิ้มออกมา

-------------------------