"คุณเจน..." เสียงแผ่วเบาลอดออกมาจากปาก ดวงตาหลับพริ้ม แขนยกตวัดกอดจนแน่นแล้วดึงเข้ามาแนบชิด ขาเกาะเกี่ยวกอดรัดดุนดัน หน้าซุกไซ้ถูไถแล้วส่งเสียงอืออาในลำคอ
"แกจะข่มขืนผ้าห่มเหรอไอ้ทัต?" เสียงทักหน้าห้องปลุกให้คนนอนกอดผ้าห่มลืมตาตื่นและหันมามอง เขาก้มมองความอบอุ่นหนานุ่มที่ตัวเองกอดอยู่ และหันกลับไปมองคนที่ยืนหน้าห้องด้วยความมึนงง
"อ้าว? คุณเจนไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่? ไม่ได้อยู่ตรงนี้เหรอ?" ทัตพลงัวเงียแล้วใช้สองมือขยุ้มผ้าห่มดึงออกจากตัวและพยายามมองให้ชัด ๆ ด้วยสองตาที่ยังปรือฉ่ำ
"ฉันจะไปอยู่บนเตียงแกได้ยังไง! เมาแล้วเพี้ยนเหรอวะ!" เจนวัตรส่ายหน้าแล้วเดินมาที่เตียงทัตพล เขาล้วงลงไปในถุงที่หิ้วมา หยิบอะไรบางอย่างไปแนบที่แก้มคนนอนและกลิ้งไปมา
"อ๊าา เย็นนะครับ!" ทัตพลสะดุ้งรีบตะปบไว้แล้วยกมาดู มันคือน้ำอัดลมเย็นเจี๊ยบที่อยู่ในกระป๋องสีสวย
"ตื่นหรือยัง? ถ้าไม่ตื่นก็นอนต่อไป" เจนวัตรว
