มายานอนฟังเสียงฝีเท้าที่ก้าวห่างออกจากเตียง เมื่อประตูนั่นปิดลงก็ปล่อยให้ตัวเองอ่อนแอ ในวันแต่งงานเธอยังรู้สึกดีใจอยู่เลยที่เขาเป็นคนเดียวกับที่เสียตัวครั้งแรกให้ แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกเสียใจชะมัดที่เขาเป็นคนเดียวกันกับคนที่เธอตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอ
มายารักษาตัวที่โรงบาลเกือบหนึ่งอาทิตย์ โดยมีแม่คอยดูแลไม่ห่าง ส่วนสมิงที่เป็นสามี ถึงเขาจะมาหาเธอทุกวันพร้อมดอกกุหลาบสีแดงหนึ่งดอก เธอก็ไม่เคยคุยอะไรกับเขาเลย เธอเล่นบทเป็นคนใบ้ทุกครั้งที่เขามาเยี่ยม และจะเปิดปากพูดก็ต่อเมื่อรู้แน่ชัดแล้วว่าเขาออกไปจากห้องพิเศษที่เธอรักษาตัวอยู่
“โชคดีนะลูก แค่หัวแตกเพราะเศษกระจกบาด แม่บอกแล้วว่าไม่ต้องซื้อหรอกรถแบบนั้นมันอันตราย ซ่อมเสร็จแล้วเอาไปขายทอดตลอดเลยนะ” คนเป็นแม่บ่นอยู่ตลอด เพราะลูกสาวที่แสนจะร่าเริงของท่านดูเงียบขรึมลงตั้งแต่ขับรถชนกับเสาไฟ แม้จะไม่เคยชอบเสียงแว๊ดๆของลูกสาว แต่กลับอยากให้เธอทำแบบเ
