“ขัดสน?”
“ก็นิดๆแหละ ฉันเอาเงินที่พ่อจ้างทำงานมาตลอดสี่ปี ไปซื้อลูกรักหมดแล้วอะ คุณก็รู้ว่ามันแพง ตอนนี้ฉันจึงต้องไปทำงานจริงจังสักที ถ้าคุณอยากจ้างฉันก็บอกนะ ทำพาร์ทไทม์ที่ร้านเหล้าคุณก็ได้” มายาสวมชุดเดรสแบบสายเดี่ยวสีน้ำเงินเข้มเสร็จก็เดินมายืนตรงหน้าสามี มองเขาด้วยสายตาอ้อนๆนิดๆ เผื่อจะได้งานจากเขามาทำเพิ่ม
ตอนนี้อะไรเธอก็ทำได้หมดแหละ พ่อแม่เธอรวยก็จริง แต่เงินพวกนั้นก็เอาไว้หมุนและสำรองในธุรกิจ เธอไม่ใช่ประเภทที่นั่งขอเงินพ่อแม่ใช้ เลยไม่กล้าบอกพวกท่านว่าตอนนี้เธอกรอบสุดๆ เพราะลูกรักที่เพิ่งขับชนมา
เพราะรถที่ขับเป็นรถนำเข้า อะไหร่จึงแพงเทียบเท่ากับราคารถธรรมาดาทั้งคัน ตอนนั้นเธอก็ช่างกล้าเสียเงินหลายสิบล้านซื้อมา ตอนนี้แอบรู้สึกเสียดายเงินขึ้นมานิดๆ เพราะความจนตรอก
“ไม่ลองขอผัวดูล่ะ บางทีผัวเธออาจจะใจดีกว่าที่เธอคิด”
“ไม่ดีกว่า สงสารผัวอะ” มายาเดินกลับไปแต่งหน้าเงียบๆ เขาน่าสงสาร
