รถจอดลงที่ผับของพ่อเธอในอีก20นาที ต่อมา พรรณิสารีบเดินเข้าไปในห้องทำงานของคนเป็นพ่ออย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าพ่อไม่ได้อยู่คนเดียว ก็เอ่ยปากไล่พวกที่ขวางหูขวางตาออกไปให้หมด
“ออกไป!” น้ำเสียงที่บ่งบอกว่ากำลังโกรธ ทำให้ลูกน้องของพ่อเธอ กระวีกระวาดออกไปอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงน้องสาวต่างแม่ที่นั่งคุยงานกับพ่อของเธออยู่ที่เดิม อย่างไม่สนใจคำพูดเธอสักนิด
“แกด้วยยัยบลูออกไป”
สองพี่น้องมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร แม้พ่อจะมีลูกสาวที่เกิดจากเมียเก่าและเมียใหม่ แต่ท่านก็รักลูกทั้งสองเท่ากัน จึงไม่เคยเข้าข้างลูกคนไหน ปล่อยให้จัดการกันเองทุกครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกันที่เสี่ยสังวาลมองดูลูกทั้งสองนิ่งๆ
“บลูคุยงานกับคุณพ่อเสร็จแล้วบลูจะออกไปค่ะ” บัณฐิตาไม่สนใจหรอก อะไรยอมได้เธอก็ยอม แค่ครั้งนี้เธอไม่อยากยอม เธอคุยงานกับพ่อเรื่องขยายสาขาไปที่กรุงเทพอยู่ มันเพิ่มเริ่มได้นิดเดียวเอง เธอไม่อยากเสียงานเพราะดู
