“ขอบคุณนะมายา ตอนนี้ฉันอาจจะยังมีผู้หญิงคนนั้นอยู่ในหัวใจ แต่ในใจฉันก็มีเธอกลับลูกอยู่เหมือนกันนะ” ไม่รู้ว่าคำตอบเขาจะถูกใจเธอไหม แต่นั่นคือความจริง
“อื้อ” มายาเก็บซ่อนความเสียใจไว้ให้ลึกที่สุด ก็เธอเลือกแบบนี้เอง แม้จะรู้ว่าเขาไม่มีวันลืมเธอคนนั้น แต่ได้ยินจากปากแล้วรู้สึกเสียใจชะมัด
มือที่ลูบไล้แผ่นอกชะงักลงทันทีที่ตอบออกไป คนตัวโตกว่าที่รู้และเข้าใจจึงดึงเธอมากอดไว้เบาๆ ลูบผมของเธอไปมาอย่างปลอบประโลม ไม่นานคนในอ้อมกอดก็หลับลง เขาจึงได้จัดให้เธอได้นอนสบายๆ กดจูบลงไปที่หน้าผากมน ก่อนจะปลีกตัวไปทำงานเงียบๆ
มายาตื่นสายกว่าปกติ เพราะเด็กตัวน้อยที่เติบโตอยู่ในท้อง ช่วงเช้าๆแบบนี่เธอไม่ค่อยอยากตื่นสักเท่าไหร่ แต่เหมือนว่ายิ่งนอนจะยิ่งคลื่นไส้มากกว่าเดิม จึงลุกไปอาบน้ำให้ร่างกายสดชื่น เดินลงมาข้างล่างอย่างระมัดระวัง ก็เห็นคนที่ควรออกไปทำงาน นั่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก
“ไม่ไปทำงานเหรอคะ” มาย
