เมื่อพระยาหมื่นทิศเข้าประชิดตัวเหมือนแก้วได้ ร่างเล็กก็ถูกรวบเข้ามากอดไว้ด้วยแขนแข็งแรงข้างหนึ่งของพระยาในทันที ส่วนอีกข้างก็ช้อนประคองศีรษะของคนน้องไว้ แลบดจูบขยี้กลีบปากอย่างตะกละตะกลามเหมือนโหยหิวมาเนิ่นนานอย่างนั้น
เหมือนแก้วรู้สึกหัวหมุน แลมารู้สึกตัวอีกทีก็ที่แผ่นหนังของตนสัมผัสกับความนุ่มยวบของเตียงนอนแล้ว
เด็กหนุ่มดึงสติแลเบี่ยงหน้าพาริมฝีปากหนีจากการถูกปากของอีกคนดูดดึงไว้
พระยาหมื่นทิศไม่ได้ตามมาระรานที่ปากของเด็กหนุ่มอีกต่อไป กลับซอกไซร้ใบหน้าคมไปตามซอกคอขาวเรียว ไล่ลงเรื่อยจนมาหยุดที่เม็ดหัวนมน้อยสีชมพูหวาน
แผล็บ!
“อะ!” เหมือนแก้วร้องครางพรางสะดุ้ง
“พี่พระยาทำกระไรฉัน หยุดหนาขอรับ” เด็กหนุ่มร้องบอกใบหน้าแดงก่ำ แลพยายามใช้มือน้อยผลักไสร่างหนากำยำออกให้พ้นตัว แต่แน่ล่ะว่าหาได้เป็นผลอันใดไม่
ทุกครั้งที่ปลายลิ้นตวัดสัมผัสถูกยอดเม็ดนมน้อย ดังว่ามีกระแสบางอย่างแล่นปราบจากจุดนั
