ณ ร้านเพชรเดอ ลา ครูเซด์
หมิง ลี่เฟยมาทำงานโดยเข้ากะเช้ากว่าพราวตะวันสองชั่วโมงนั้นได้รับช่อดอกไม้ช่อสวยจากพราวตะวันเหมือนเช่นทุกวัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนคือ
พราวตะวันบอกว่าแพทริกเอาให้เธอ
เธอจะบอกว่าไม่เชื่อก็พูดไม่ได้เพราะเท่าที่รู้จักพราวตะวันที่ผ่านมานั้นทำให้เธอรู้ว่าเพื่อนอย่างพราวตะวันไม่มีทางโกหกเธอ
“นายนั่นประสาทกลับแล้วเหรอ”
“เปล่า เขาแค่ทำในสิ่งที่ถูกต้อง จำวันที่เจ้านายด่าฉันว่าเขามาจีบได้ไหม ที่ฉันบอกว่าเขามาใช้ฉันจีบเธอ ฉันไม่ได้โกหก เขาชอบเธอจริงๆ แต่ไม่กล้า แต่ตอนนี้คงกล้าแล้วล่ะ เค้าคงกลัวมีปัญหาเรื่องที่เข้ามาที่ร้านเราบ่อยๆ แล้วเราจะเสียงานเสียการจนโดนไล่ออก เลยเอาจริงเอาจังแล้ว”
“ฉันไม่เชื่อหรอก เธอล้อเล่นแน่ๆ”
“เรื่องนี้ให้แพทริกเป็นคนบอกเองแล้วกันฉันเปิดทางกว้างขนาดนี้แล้ว ถ้าเดินนอกเส้นทางก็คงไม่รู้จะว่ายังไงแล้วมั้ง ฉันเข้าไปทำงานแล้วนะจ๊ะ” พราวตะวันตบบ
