ตอนที่หก สู่อ้อมกอดของซาตาน 2
649 คำ
อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังจนห้องสะเทือนทำเอาไมเคิลที่มอบจูบหนักหน่วงเรียกร้องแก่พราวตะวันนั้นต้องถอนจูบออกมาอย่างหัวเสีย เขาสบถออกมาเซ็งๆ แล้วปล่อยคนที่อยู่ในอ้อมกอดไปจนเธอลอยคว้างแทบตั้งหลักไม่ทัน
พราวตะวันคิดว่าถ้าเธอล้ม เขาคงไม่แม้แต่จะสนใจช่วยอย่างแน่นอน
“ไหนบอกว่าอยู่คนเดียว แล้วนั่นใคร” เสียงทรงอำนาจดังราวกับฟ้าผ่าถามเปรี้ยงๆ ออกมาเมื่อคิดได้ว่าร่างขาวเนียนที่เขากำลังกอดรัดอย่างหลงไหลอยู่มีใครอื่นนอกจากเขา เธอจะเคยผ่านใครมาเขาไม่ว่า แต่ ณ ตอนที่เธอเป็นผู้หญิงของเขา เธอต้องเป็นของเขาคนเดียว จนกว่าเขาจะปล่อยเธอไปเท่านั้น
“นะ นั่นเพื่อนฉันค่ะ อาหมิง”
“อาหมิงนรกไหนฉันไม่สน ตอนนี้เธอต้องเลิกให้หมด จนกว่าเราจะเลิกกัน ไปไล่มันกลับซะก่อนที่ฉันจะไม่พอใจ” พราวตะวันก้มหน้านิ่งเมื่อเจออารมณ์กราดเกรี้ยวดุดันของเขา ตอนนี้เขาก็กำลังแสดงอาการไม่พอใจอยู่นั่นแหล่ะ ช่างไม่รู้ตัวบ้างเลยว่าตนเองกำลังแสดงท่าทีโมโหใส่คนอื่นโดยไม่มีเหตุผลแค่ไหน
“อาหมิงไม่ใช่แฟนฉัน แต่เป็นเพื่อนผู้หญิงค่ะ อาหมิง หมิงลี่เฟยเพื่อนที่ทำงานที่ร้านเดอ ลา ครูเซ่ด์ไงคะ”
ไมเคิลมองหน้าเธอ แล้วเสียงเคาะประตูที่ดังเหมือนห้องจะพังนั้นก็ดังอีกครั้ง เขาไม่เชื่อเธอ ผู้หญิงมากมายที่เขาเคยรู้จักสอนเขาว่าพวกเธอทั้งหลายล้วนไว้ใจไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงเดินไปดูด้วยตาตนเองว่าใช่พนักงานที่ร้านหรือไม่ ชายหนุ่มส่องประตูตาแมวดูก็เห็นผู้หญิงตนหนึ่งสวมเครื่องแบบพนักงานสีม่วงของร้านเขาทำท่าลุกลี้ลุกลนอยู่หน้าห้อง พร้อมกับส่งเสียงเรียกพราวตะวัน เห็นหน้าลางๆ ก็พอเดาได้ว่าเป็นหนักงานสาวหมวยที่ร้านเพชรจริงๆ
“บอกให้เขากลับ” เขาสั่งเธอ
“ไม่ได้หรอกค่ะ อาหมิงจะสงสัยว่าทำไมฉันแปลกๆ ขามาหาฉันที่นี่บ่อยค่ะ บางครั้งก็มาค้างที่นี่ ถ้าเกิดไม่ให้เข้ามาก็ต้องมีพิรุธแน่” พราวตะวันจำได้ว่าคราวก่อนเธอหลับในห้องน้ำไม่ได้ยินเสียงเพื่อนเรียก อาหมิงถึงกับพังห้องเข้ามาเพื่อดูว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่าเพราะว่าเป็นห่วง
ขืนทำอย่างที่เขาว่ามีหวังอาหมิงได้สงสัยและเข้ามาดู แล้วเห็นเขากับเธออยู่ด้วยกัน คราวนี้เรื่องยาวแน่
“คุณเข้าไปอยู่ในห้องน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะให้อาหมิงเข้ามาที่ห้องเพื่อแสดงว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร แล้วฉันจะให้อาหมิงกลับค่ะ เขาจะได้ไม่สงสัย”
เธอบอกแล้วก็รุนหลังเขาเดินไปห้องน้ำ ร่างบางนั้นไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เธอยัดร่างสูงเข้าห้องน้ำแล้วปิดประตูขังเขาไว้ดังโครม!
“บัดซบ”
ไมเคิลสบถอย่างหัวเสียเมื่อไม่ได้ดั่งใจ อารมณ์วาบหวามตื่นเต้นในตอนแรกจางหายไปหมดไม่เหลือหลอ ดวงตาสีเขียวมรกตจ้องมองรอบห้องน้ำแล้วก็นิ่วหน้า
ถึงห้องน้ำที่ห้องพักของพราวตะวันจะสะอาดแต่เขาก็ไม่อยากทนอยู่ ห้องน้ำแสนแคบขนาดที่ว่าเขาไม่สามารถกางแขนออกได้เต็มแขนเลย ห้องน้ำที่คอนโดเขายังกว้างกว่าห้องน้ำกับห้องนอนเธอรวมกันเสียอีก แคบอย่างเดียวไม่พอ ร้อนตับแตกอีกด้วย แล้วแม่ตัวดียังจับเขามายัดไว้ที่นี่อีกต่างหาก
ถ้าได้ออกไปล่ะก็จะลงโทษให้สาสมเลยทีเดียว
เขาคาดโทษเธอไว้ในใจ
- ผู้เขียน
