ตอนที่8 เรียนมวย
1290 คำ
เรียนมวย
โยเยเพิ่งได้รับคำสั่งจากพี่ชายที่แสนดีว่าเธอต้องไปเรียนมวยกับ บอดีการ์ดทั้งสามคนของเธอ ในตอนแรกหญิงสาวค้านหัวชนฝาเพราะเธอไม่อยากเรียนแต่พอได้ยินชื่อค่ายมวยที่ต้องไปเรียน เธอกลับตอบรับอย่างง่ายดาย
ยักษ์ค่อนข้างแปลกใจที่น้องสาวจอมดื้อของเขายอมตกลงง่าย ๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก เพียงแค่กำชับให้บอดีการ์ดคอยดูแลเธอให้ดีเท่านั้น
"คิตตี้ โยอยากเปลี่ยนใจแล้วอะ"
เมื่อรถเข้ามาจอดในค่ายมวยคุณหนูตัวเล็กก็เริ่มโอดครวญ ดีใจอยู่หรอกที่จะได้เจอคนที่เธอเฝ้าคิดถึงมาตลอดหลายอาทิตย์ แต่พอนึกถึงว่าเธอต้องทำอะไรบ้างต่อจากนี้แล้วรู้สึกท้อแท้
“ไม่ได้หรอกครับคุณหนู นี่เป็นคำสั่งของคุณยักษ์นะครับ”
โยเยย่นจมูก ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะจำใจเดินลงจากรถตู้ ตรงเข้าไปในค่ายมวย
ค่ายมวยเสือไร่พ่ายเป็นค่ายมวยขนาดใหญ่ มีการแบ่งโซนอย่างชัดเจน อย่างโซนด้านหน้าเป็นโซนออฟฟิศ ใช้สำหรับพูดคุยเรื่องคอร์สต่าง ๆ
ด้านในก็จะมีแบ่งย่อยอีกหลายโซน สำหรับแต่ละคอร์สเรียน
“สวัสดีค่ะ ลงเรียนคอร์สศิลปะการต่อสู้ไว้ใช่ไหมคะ”
พนักงานหญิงรูปร่างสูงหน้าสวยคมราวกับนางแบบคนหนึ่ง เดินเข้ามาต้อนรับพวกเขา
“ใช่ครับ”
นนท์เป็นคนตอบ ส่วนโยเยเมื่อเห็นสาวสวยคนนั้น เธอก็ถึงกับเบ้ปากพร้อมทั้งพึมพำออกมาเบา ๆ
“จำเป็นต้องจ้างพนักงานสวยขนาดนี้เลยรึไงกัน”
“เชิญด้านนี้เลยค่ะ ครูพุฒรออยู่ด้านในแล้วค่ะ”
ทุกคนต่างเดินตามพนักงานสาวคนนั้นเข้าไป ระหว่างเดินต้องผ่านเหล่าบรรดานักมวยที่กำลังซ้อมมวยกันอยู่ เพราะฝั่งที่พวกเขาได้เรียนเป็นฝั่งสำหรับนักมวยของค่าย คนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าฝั่งอื่น
บอดีการ์ดทั้งสามคนต้องคอยบังคุณหนูของพวกเขาเนื่องจากบรรดานักมวยต่างมองมาที่เธอไม่ละสายตาจนกระทั่ง...
“มองห่าอะไรกัน!!?”
เสียงทุ้มดังขึ้น ทั้งที่ยังไม่เห็นตัวด้วยซ้ำแต่ทุกคนต่างรีบกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง
เจ้าของร่างสูงเดินตรงเข้ามาตรงจุดที่บอดีการ์ดของโยเยและโยเยยืนอยู่ หัวใจดวงน้อยของคนตัวเล็กเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอเตรียมใจมาแล้วว่าต้องเจอเขาแต่พอเจอเข้าจริง ๆ กลับใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา
“นี่เหรอ นักเรียนใหม่”
จาร์กัวเดินผ่านโยเยไปหาพนักงานสาวคนนั้นโดยไม่แม้แต่จะหันมองคนตัวเล็กสักนิด โยเยเห็นอย่างนั้นจึงได้แต่มองตามเขาพลางกะพริบตาปริบ ๆ
นี่เขามองไม่เห็นเธอ หรือตั้งใจเมินกันแน่ แบบนี้จะใจร้ายเกินไปแล้วนะ
“ใช่ค่ะ”
“อือ เธอไปได้แล้วเดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง”
“ได้ค่ะ”
พนักงานสาวคนนั้นเดินกลับไปทางเดิมที่เธอเดินมา จาร์กัวหันมามองนักเรียนใหม่ทั้งสามคนเล็กน้อยก่อนจะเดินนำออกไป
“ขอโทษนะครับ เอ่อคุณคือคนที่จะสอนพวกเราเหรอครับ”
คิตถามขึ้น จาร์กัวส่ายหน้าแล้วชี้ไปทางห้องด้านข้างที่มีผู้ชายร่างสูงใหญ่อีกคนยืนอยู่
“เปล่า นั่นครูของพวกคุณ”
พุฒเมื่อเห็นว่าลูกศิษย์ของตัวเองเดินมาจึงเดินออกมาต้อนรับ
“สวัสดีครับ ผมชื่อพุฒนะครับ เป็นอาจารย์สอนพวกคุณทั้งสามคนในคอร์สนี้”
“สามคนเหรอครับ ?” นนท์ทวนถามเมื่อได้ยิน พุฒจึงรีบอธิบายต่อ
“ใช่ครับ ส่วนคุณผู้หญิง เฮียจาร์กัวจะเป็นคนสอนครับ”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างหันมองจาร์กัวด้วยความไม่เข้าใจ เขาทำเหมือนไม่สนใจเธอแท้ ๆ แต่อยากสอนเธอนี่นะ
ส่วนบอดีการ์ดที่เหลือก็รีบประท้วงทันที เนื่องจากหากแยกกันเรียน พวกเขาก็จะไม่สามารถดูแลโยเยได้อย่างใกล้ชิด
“ไม่ได้ครับ อย่างน้อยก็ต้องให้มีคนไปเรียนกับคุณหนูคนหนึ่ง”
“เอ่อคือว่าเกรงจะไม่ได้ครับ เพราะคอร์สของพวกคุณและคุณโยเยเป็นคนละคอร์สกันครับ”
“ยังไงก็ไม่ได้ครับ พวกผมจำเป็นต้องดูแลคุณหนูอย่างใกล้ชิดครับ”
“เรื่องความปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับ ผมรับรองว่าที่นี่ปลอดภัยมาก”
พุฒยังคงพูดอย่างใจเย็นแต่ดูเหมือนบรรดาบอดีการ์ดของโยเยจะไม่ยอมท่าเดียว
“แต่ว่า...”
“ถ้าเรื่องมากก็กลับไป”
น้ำเสียงเรียบนิ่งดังขึ้นจากเจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งที่ยืนกอดอกพิงผนังอยู่ไม่ไกล
คำพูดของเขาทำเอาแชมป์ถึงกับฉุน เขาทำท่าจะเดินเข้าไปหาจาร์กัวแต่โยเยขวางไว้เสียก่อน
“ไม่เป็นไรทุกคน พวกนายเรียนที่นี่แหละ”
“แต่คุณหนูครับ”
“เอาน่า ไม่มีใครเข้ามาทำอะไรฉันถึงที่นี่หรอก”
“เราไม่ควรประมาทนะครับคุณหนู”
“อย่ากังวลไปเลย ฉันว่าเฮียจาร์กัวดูแลฉันได้ ใช่ไหมคะเฮีย”
โยเยหันไปขยิบตาให้จาร์กัวเชิงหยอกล้อ จาร์กัวยังคงมีใบหน้าเรียบนิ่ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงติดรำคาญก่อนจะเดินนำออกไปจากห้อง
“เร็ว ๆ เสียเวลา”
คนตัวเล็กหันไปโบกมือลาเหล่าบอดีการ์ดอย่างอารมณ์ดีต่างจากพวกเขาที่มองตามเธอด้วยความเป็นห่วง
ห้องเรียนของโยเยอยู่ด้านในสุดซึ่งบริเวณนี้ไม่มีคนเดินผ่านไปมาเลยแม้แต่คนเดียว บรรยากาศก็เงียบราวกับป่าช้า แตกต่างจากโซนอื่น ๆ มาก
“เฮียเสือหลอกโยเยมาฆ่ารึเปล่าเนี่ย”
คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนักในขณะที่มองไปรอบ ๆ
จาร์กัวหยุดเดินกะทันหันทำให้เธอชนเข้ากันแผ่นหลังแกร่งเต็ม ๆ
“โอ๊ย จะหยุดทำไมไม่บอกก่อนคะ”
คนตัวเล็กบ่นอุบ ยกมือขึ้นลูบหน้าผากตัวเอง จาร์กัวก้มลงมองเธอก่อนจะดึงมือเธอออกจากหน้าผาก
“ฉันไม่ได้ชื่อเสือ”
“โยเยจะเรียกแบบนี้ ก็เฮียเสืออยากหน้าดุเป็นเสือเองทำไม”
“น่ารำคาญ”
พูดเพียงเท่านั้น จาร์กัวก็เดินเข้าไปในห้องซึ่งภายในห้องก็ไม่ได้แตกต่างจากห้องอื่น ๆ เพียงแค่ขนาดอาจจะเล็กกว่า
“วอร์มร่างกายก่อน”
จาร์กัวให้คนตัวเล็กวอร์มร่างกายในท่าทางง่าย ๆ ก่อนประมาณสิบนาทีก่อนจะสั่งให้เธอเริ่มจัดท่ายืนในการชกมวยให้อยู่ในท่าที่เหมาะสม
“ดูฉัน แล้วทำตาม”
จาร์กัวทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ตอนแรกก็ดูคนตัวเล็กจะตั้งใจเรียนอยู่แต่เมื่อให้เธอลองทำจึงรู้ว่าเธอตั้งใจเล่นมากกว่า
“ยืนตัวตรง ๆ แล้วไม่ต้องถ่างขาออกกว้างขนาดนั้น”
จาร์กัวบอกเสียงดุเมื่อนักเรียนตัวแสบของเขายังเล่นไม่เลิก โยเยหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะกลับมายืนตัวตรง ๆ และไม่วายหันไปพูดเสียงยั่วยวนกับคนตัวโต
“นึกว่าเฮียเสืออยากให้ถ่างขากว้าง ๆ ซะอีก”
คิ้วเข้มกระตุก ใบหูเห่อแดงเมื่อโดนอีกฝ่ายพูดจาและทำหน้ายั่วยวนแบบนั้น
“ท่ายืนมันยากจัง เฮียเสือช่วยจัดหน่อยสิ”
ไม่พูดเปล่า คนตัวเล็กยังเข้าไปประชิดตัวอีกฝ่ายพร้อมทั้งจับมือเขาให้มาจับเอวเธออีกด้วย
“ยัยตัวแสบ”
- ผู้เขียน
