บ่วงรักหนี้แค้น

ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้น (1)

เช้าวันต่อมา เป็นวันที่มัฑนาสดชื่นมากที่สุดอีกวันหนึ่งเพราะวันนี้เป็นวันที่เธอจะได้ทำงานตามที่ตั้งใจไว้แล้ว เธอถูกปลุกด้วยเสียงนกบนกิ่งไม้นอกหน้าต่างห้องนอน บ้านทั้งหลังเงียบกริบเป็นเพราะผู้เป็นป้ากับพี่สาวคงยังหลับสนิทอยู่นั่นเอง

ปกติหญิงสาวเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้ว เธอลุกขึ้นมาปฏิบัติกิจวัตรประจำวันด้วยความรวดเร็วก่อนจะออกไปทำงานเพื่อเลี่ยงการพบปะกันระหว่างตนกับป้าสะใภ้และพี่สาวที่แสนดีของเธอ

ร่างบางระหงในชุดทำงานสุภาพเรียบร้อยยืนอยู่หน้าโรงแรมใหญ่สุดหรูใจกลางเมืองที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า เพียงแค่บอกว่าตนมาติดต่อธุระกับชานนท์ก็มีคนเดินมาส่งถึงหน้าห้องทำงาน

“อ้าว มาพอดีเลย”ชายหนุ่มในชุดสูทแสนคุ้นตากำลังนั่งอยู่ตรงหน้าหญิงสาวร่างบางที่เริ่มมีเนื้อส่วนท้องโผล่มาโย้เย้เล็กน้อย

“สวัสดีค่ะ นี่เลขาที่พี่นนท์บอกไว้หรือเปล่าคะ”เจ้าของใบหน้าสวยคมเข้มออกแนวลูกครึ่งทางฝั่งยุโรปเอ่ยขึ้นในขณะที่หันมาทักทายมัฑนาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร

“นี่คือ มัฑนา คนที่จะมางานแทนน้องแพรไงล่ะครับ” ชานนท์ลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะหันมาแนะนำมัฑนาให้แพรผกาผู้เป็นภรรยาได้รู้จัก

“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” มัฑนาเอ่ยน้ำเสียงนุ่มนวลแล้วยกมือขึ้นพนมไหว้อย่างมีมารายาทเพราะรู้ดีว่า แพรผกามีอายุมากกว่าเธอถึงสี่ปี

“ฝากตงฝากตัวอะไรกัน คนกันเองทั้งนั้น” พูดจบเจ้าของทรงผมสีชายาวจนถึงกลางหลังก็ยืนขึ้นหันไปทางมัฑนาพร้อมกับเดินนำหญิงสาวผู้มาใหม่ไปยังโต๊ะทำงานของเธอ

มัฑนาต้องมาทำงานโรงแรมแห่งนี้เพียงชั่วคราวแทน แพรผกา ผู้เป็นภรรยาของชานนท์ที่กำลังตั้งครรภ์อยู่เท่านั้น เพราะผู้เป็นสามีอยากให้ภรรยาพักผ่อนอย่างเต็มที่จึงต้องหาคนมาทำงานแทน

“นี่ห้องของฉัน เธอสามารถใช้ทุกอย่างตามที่ต้องการได้เลยนะ”แพรผกาแนะนำห้องทำงานของเธอซึ่งอยู่ติดกับห้องชานนท์ ภายในห้องถูกตกแต่งอย่างทันสมัยผนังกั้นเป็นกระจกทำให้เห็นวิวกรุงเทพมหานครได้แบบนาโนรามา

“ค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับโอกาส ฉันจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดค่ะ”หญิงสาวรับปากเสียงเข้มอย่างจริงจังทำให้ แพรผกาอดที่จะหลุดขำออกมาไม่ได้

ครืด…….

“อุ๊ย โทรศัพท์ ฉันขอตัวก่อนนะ สู้ๆ”แพรผกากดรับโทรศัพท์แล้วชูสองนิ้วให้กำลังใจต่อหญิงสาวรุ่นน้อง หลังจากนั้นจึงเดินไปยังห้องทำงานของผู้เป็นสามี มัฑนามองตามก่อนจะเผลอยิ้มออกมากับความน่ารักของหญิงสาวคนนี้ ไม่แปลกเลยที่ชานนท์ทั้งรักทั้งหวงเธอหนักหนา

“ค่า พี่ภัทร ... จะกลับไทยแล้วเหรอคะ...แพรคิดถึงจะแย่…..” เสียงคุยโทรศัพท์ค่อยๆหายไปพร้อมกับเจ้าตัวที่หัวเราะเริงร่าด้วยความชอบใจ

หญิงสาวเริ่มทำงานที่นี่ผ่านไปหนึ่งเดือน และเริ่มสนิทสนมกับแพรผกาซึ่งจะเข้าออกโรงแรมอยู่บ่อยครั้งเพื่อมาตรวจงานและมาหาผู้เป็นสามีอยู่เป็นประจำ

“วันนี้คุณแพรมาแต่เช้าเลยนะคะ พี่นนท์ยังไม่มาเลยค่ะ” มัฑนาเอ่ยทักทายเจ้านายสาวแสนสวย

“พอดีฉันจะกลับไปเชียงใหม่น่ะเลยมาก่อนพี่นนท์”หญิงสาวร่างบางระหงตรงหน้าตอบกลับอย่างร่าเริงเหมือนเช่นทุกครั้ง ถึงแม้ว่าจะตั้งท้องได้เกือบสี่เดือนแล้วก็ไม่สามารถทำลายหุ่นที่ดูผอมเพรียวให้พังลงได้เลย

“กลับเชียงใหม่? คุณแพรมีบ้านที่เชียงใหม่ด้วยเหรอคะ” หญิงสาวชวนคุยเสียงเจื้อยแจ้วในขณะที่กำลังเตรียมน้ำดื่มให้กับผู้เป็นเจ้านาย

“ที่จริงเป็นบ้านพี่ภัทรน่ะ พี่ชายฉันเขาจะกลับมาดูแลงานที่ไทยอาทิตย์หน้านี้แหละ ฉันเลยว่าจะกลับไปดูบ้านหน่อยอ่ะ เห็นพี่แกบ่นว่าไม่อยากมาอยู่กรุงเทพชอบปลีกวิเวกซะมากกว่า”แพรผกาบอกยิ้มๆด้วยความชอบใจ

“พี่ชายคุณแพรนี่ดูท่าจะรักสงบน่าดูนะคะ” มัฑนาหัวเราะชอบใจด้วยอีกคน

“แต่พี่ชายฉันหล่อนะ หุ่นนี่แบบ…”

“อะแฮ่ม! นินทาอะไรผมอยู่หรือเปล่าครับ”

ไม่ทันที่แพรผกาจะพุดจบบุคคลที่สามก็ปรากฏกายขึ้นพร้อมกับเอกสารปึกใหญ่ในมือไม่ใช่ผู้เป็นพี่ชายอย่างที่แพรผกาคิดแต่กลับเป็น ชานนท์ผู้เป็นสามีต่างหาก

“พี่นนท์มาช้าจัง ไม่ได้นินทาพี่สักหน่อย” มัฑนาบอกพลางขอตัวแยกไปจัดเตรียมเอกสารที่จะประชุมในวันนี้ ปล่อยให้สามีภรรยาเขาคุยกันตามลำพัง

“ขอโทษทีนะคะ ที่แพรไม่ได้รอให้ไปรับที่บ้าน แพรรีบเอาเอกสารเตรียมประชุมมาให้คุณมัฑน่ะค่ะ” แพรผกาหันไปคุยกับสามี

“ไม่เป็นไรพี่เองก็เพิ่งถึงเมื่อคืนนี่เองพรุ่งนี้ก็ต้องไปอีก”ชายหนุ่มถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้า เป็นเพราะภัทรริน พี่ชายของภรรยาผู้เป็นเจ้าของรายใหญ่ของโรงแรมที่เขาบริหารอยู่ซึ่งมีอยู่หลายสาขากำลังบินกลับมาตรวจงานจากอังกฤษ จึงต้องดูแลความเรียบร้อยทุกส่วนไม่ให้ขาดตกบกพร่อง

“เดินทางบ่อยจัง ดูแลตัวเองด้วยนะคะ”แพรผกาเอ่ยด้วยความเป็นห่วงสามี พักนี้ชานนท์ไม่ค่อยได้อยู่บ้านเพราะมัวแต่เคลียร์งาน เธอเองก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรกับสามีเพราะเข้าใจว่าเป็นเรื่องงาน

“ว่าแต่แพรจะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ ” ชายหนุ่มหันไปถามภรรยา

“พรุ่งนี้ก็กลับแล้วค่ะ หวังว่าเราจะได้ทานมื้อเย็นด้วยกันนะคะ”

“ดูแลตัวเองด้วยนะ กำลังท้องอยู่ด้วยเดินทางบ่อยก็ไม่ดีเหมือนกันนะ กลับจากเชียงใหม่พี่จะให้อยู่เฝ้าบ้านแล้ว” ชานนท์เอ่ยแซวก่อนจะหันไปจัดเตรียมเอกสารตรงหน้า

“ค่ะ บ่นซะยาวเลย งั้นแพรขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวตกเครื่อง”

หญิงสาวร่างบางระหงแบกท้องที่เริ่มโตเดินจากไป ทิ้งให้ชานนท์นั่งเคลียร์เอกสารตรงหน้าต่อเพียงลำพัง

มัฑนากลับถึงบ้านเกือบสองทุ่มในทุกๆวันโดยจะออกจากบ้านตั้งแต่เช้า เพื่อเลี่ยงการเผชิญหน้ากับผู้เป็นป้าสะใภ้ แต่วันนี้เธอไม่ได้โชคดีเหมือนเช่นทุกวัน

“กลับมาแล้วเหรอ ทำงานเหนื่อยมั้ย” สจีที่กำลังนั่งดูทีวีตรงห้องนั่งเล่นเอ่ยขึ้นทั้งที่สายตายังไม่ละจากจอทีวี

“ก็นิดหน่อยค่ะ”

“ได้งานแล้วก็อย่าลืมจุนเจือค่าใช้จ่ายในบ้านด้วยล่ะ จะมาอยู่สบายๆเหมือนบ้านตัวเองไม่ได้นะ”คำพูดของสจีที่ฟังดูประชดประชัน ทำให้หญิงสาวรู้ดีว่าผู้เป็นป้าต้องการอะไรจากเธอ

ซองสีขาวที่หญิงสาวยื่นออกมาส่งให้กับสจีช้าๆ มันคือเงินเดือนเดือนแรกของเธอหลังจากที่อีกส่วนเธอจัดการโอนให้กับทางบ้านเธอจึงต้องแบ่งมาช่วยค่าใช้จ่ายในบ้านหลังนี้อีก

“น่ารักแบบนี้สิ ถึงจะอยู่กันยาว”หญิงสูงวัยรับซองใส่ธนาบัตรมาอย่างพอใจ ฝันถึงวิมานหลังงามในบ่อนขึ้นมาทันที

“ค่ะ” เมื่อเห็นว่าสจีได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วมัฑนาจึงตัดบทก่อนจะรีบแยกตัวเข้าห้องนอน

“นี่ เดี๋ยวก่อนยัยมัฑ” ไม่ทันที่หญิงสาวจะเปิดประตูเข้าห้อง คู่สนทนาอีกคนก็เดินเข้ามาหาเสียก่อน

“พี่แคท มีอะไรเหรอคะ” ร่างบางของน้องสาวพูดเสียงราบเรียบด้วยความอ่อนล้าจากงานในวันนี้

“ใครมาส่งเหรอ เห็นมาทุกวันเลยอ่ะ” หญิงสาวผู้เป็นพี่เอ่ยถามก่อนจะถือวิสาสะเปิดประตูห้องของมัฑนาแล้วเดินนำเข้าไปนั่งบนที่นอนราวกับว่าเป็นของตัวเอง

“อ๋อ พี่นนท์ เขาเป็นเจ้านายมัฑค่ะ” มัฑนาเดินตามเข้า พูดกับคู่สนทนาแต่ไม่ได้มองหน้าเลยแม้แต่น้อยเพราะมัวแต่จัดการเสื้อผ้าเพื่อจะอาบน้ำพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้เธอมีงานต้องเดินทางไปต่างจังหวัดแต่เช้า

“จริงเหรอ แสดงว่ารวยสิ ใช่แฟนหรือเปล่า”

“ไม่ใช่ค่ะ…ไม่ใช่แฟน” มัฑนาถึงกับหยุดชะงักกลางอากาศหลังจากได้ยินคำถามแบบนี้จากผู้เป็นพี่สาว เพราะเธอรู้ดีว่าศิยามลมีจุดประสงค์อะไร

“งั้นดี พี่ขอนะ” ศิยามลว่าแล้วพลิกตัวลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความตื่นเต้นดีใจ ราวกับได้ของเล่นชิ้นใหม่ก็ไม่ปาน

“ไม่ได้นะคะพี่นนท์เขามีภรรยาอยู่แล้ว และกำลังจะมีลูกด้วย”

“คนอย่างยัยแคทอยากได้อะไรก็ต้องได้” น้ำเสียงจริงจังถูกเปล่งออกมาจากปากของผู้เป็นพี่ก่อนที่ร่างอวบอึ๋มนั้นจะออกจากห้องไป

ปัง!

เสียงปิดประตูส่งท้าย ทิ้งไว้แต่เพียงมัฑนาที่ได้แต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่ตรงนั้น หญิงสาวส่ายหัวอย่างเอือมระอาในความดื้อรั้นของพี่สาว นิสัยแบบนี้เธอเป็นมาตั้งแต่เด็กที่อยากได้อะไรก็ต้องได้ แต่คราวนี้ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธออยากได้จะใหญ่หลวงเกินไป นี่เธอกำลังจะทำลายชีวิตครอบครัวคนอื่นอยู่นะ