EP 36
1115 คำ
ดูตอนนี้สิ!
หมดปัญหานั้นไปแล้ว แต่กลับมีเรื่องใหญ่เข้ามาให้ต้องหมองใจกัน ตั้งแต่วันนั้น ก็นานแล้วไม่ติดต่อกลับไป ไม่อ่านไลน์ ไม่รับสาย และไม่ไปบ้าน
“คุณท่านก็มีความสุขดีค่ะ แต่คุณผู้หญิงออกบ้านไปทีละหลายชั่วโมงนะคะช่วงนี้ บางทีทั้งคืนเลยค่ะ ป้าไม่กล้าถามไปไหน คุณท่านก็ไม่เห็นจะว่าเลย คงกลัวไม่พอใจค่ะ พอคุณผู้หญิงกลับมา คุณท่านก็ยิ้มสดใส กินได้เยอะค่ะ เห็นท่านมีความสุข ป้าก็ไม่อยากสะกิดเรื่องคุณผู้หญิงให้ท่านทุกข์ใจค่ะ”
ถามจากป้าเอียดเสมอ กำชับให้คอยดูแล คอยจัดยาให้กินตามแพทย์สั่ง และเธอก็คิดเหมือนเอียด ถ้าพ่อมีความสุข ก็ยังไม่อยากขวาง ต่อให้จะเสียใจ ผิดหวังจากการกระทำของพ่อบ้าง ก็จะมองข้ามไป แล้วตามดูห่างๆ พอ
ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง
Ex-Men: ผมติดประชุมยาว
Ex-Men: ช่วยเทคแคร์บินยามินให้ที
Ex-Men: จะรีบกลับให้ทันมื้อเย็น
เอามือถือขึ้นอ่าน เห็นข้อความของสามีขี้สั่งแล้วก็เบะปากน้อยๆ ใส่ มือบางกดตอบกลับอย่างคล่องแคล่ว
Rhyya: ไม่กลัวฉันอ่อย
Ex-Men: สติ๊กเกอร์มูนเกรี้ยวโกรธตัวแดง
Rhyya: สติ๊กเกอร์สวยไม่แคร์ ‘นิสัยแย่นะเรา’
Ex-Men: สติ๊กเกอร์แมวสลิดหน้าอาฆาต ‘ฝากไว้ก่อนเถอะ’
Rhyya: สติ๊กเกอร์ข้อความ ‘อย่าลืมมาเอานะ’
Ex-Men: จะเอาให้ลืมเผาเก่าเลยล่ะ แต่ขอเวลาทำใจก่อน
Rhyya: อย่าช้าละกัน ไม่งั้นคนอื่นจะได้ก่อน
Rhyya: สติ๊กเกอร์ ข้อความ ‘บ๊าย บาย’
ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มอย่างชอบใจที่ได้เถียง ถึงจะแค่ในไลน์ เพราะต่อหน้าคนอื่นก็ต้องยอมหน่อย ก็เป็นประธานนี่นา แต่ก็ช่วยให้ผ่อนคลายจากเรื่องหนักหัวได้บ้าง
พอเลื่อนขึ้นไปอ่านข้อความอีกรอบ ก็คิดถึงเรื่องหวาดเสียวไส้ในห้องผู้จัดการร้าน OneDD วันนั้นขึ้นมาทันที เพิ่งรู้ทีหลังว่านั่นเป็นร้านของเขาเอง หุ้นกับคุณป้าวัน ก็ไม่เคยเห็นทั้งสองพูดถึงเลย ไม่เห็นไปดูแลด้วย แล้วใครจะรู้
“มันอยู่ตัวแล้ว ฮั้นท์วางระบบไว้ดีแล้ว เลยไม่ต้องไปเท่าไหร่ หรือถ้าป้าไปก็ตอนบ่ายๆ ปลอดลูกค้าแล้ว แต่ก็แค่ตอนเอาเมนูใหม่ๆ ไปให้เชฟลองทำเท่านั้นล่ะ”
น่าจะเป็นประโยคยาวสุดของคุณป้าวัน ตอนเข้าไปช่วยเด็ดผักในครัวในวันหยุดเธอที่ผ่านมา มีบรรดาสมุนของท่านประธานใหญ่ ไปทำงานหน้าดำคร่ำเคร่งตั้งแต่เช้าจรดดึก หรือบางทีก็ค้างที่นั่นเลย แล้วก็บ่อยมากๆ ด้วย
“สวัสดีครับไรยา”
บินยามินในชุดโต๊บสีขาว เดินมายิ้มให้ตรงประตูห้อง ลูกน้องสองคนยืนคุมเชิงอยู่ด้านนอก
“ขอโทษค่ะ ย้าเพิ่งเห็นไลน์คุณฮั้นท์”
ความที่ไม่อยากให้ลูกค้าวีไอพีเขารอ เลยรีบรวบข้าวของใส่กระเป๋า
“ผมไม่ได้มาเร่งหรือมาตามนะครับ ถ้ายังไม่เสร็จผมลงไปรอที่ร้านอาหารได้”
“ย้าเสร็จแล้ว ไปกันเลยค่ะ”
“แน่ใจนะครับว่าไม่ได้รีบเพราะผม”
“แน่ค่ะ”
“โอเค งั้นก็เลดี้เฟิสต์ครับ”
“ค่ะ”
ไรยามองบินยามินผายมือไปทางลิฟต์ เพื่อให้เดินนำก่อน ซึ่งการกระทำนี้เห็นบ่อยครั้ง มันแสดงถึงความเป็นสุภาพบุรุษ การให้เกียรติผู้หญิง
“เชิญครับ”
ถึงรถที่คนของเขาขับมาจอดเทียบหน้าลิฟต์ตรงชั้นใต้ดิน บินยามินก็ผายมือให้เข้าก่อน ชั้นนี้ให้แค่ผู้บริหารใหญ่ ทั้งของบริษัทและจากบริษัทอื่นที่มาเช่าสำนักงาน กับแขกสำคัญๆ เท่านั้น ระบบรักษาความปลอดภัยเข้มข้นกว่ามาก ไรยาเองก็เพิ่งรู้ว่ารถคันนี้กันกระสุน บินยามินเอามาจอดไว้ที่บ้าน
“งานเยอะมั้ยครับวันนี้”
บินยามินนั่งอยู่คนละฟากเบาะเอ่ยเสียงราบเรียบ
“ก็นิดหน่อยค่ะ แล้วคุณบินยามินเป็นยังไงบ้างคะ เห็นประชุมแล้วก็ออกไซต์งานด้วย คงยุ่งน่าดูเลยใช่มั้ยคะ”
“ก็นิดหน่อยเช่นกันครับ แต่งานรุดหน้าเร็วกว่าที่ผมคิดมากไว้ แปลว่าฮั้นท์บริหารงานดี และทำตามสัญญาอย่างเคร่งครัดเลย ผมชอบและดีใจที่ได้ทำงานกับเขานะ”
เห็นท่าทางของบินยามินจะปลื้มสามีขี้สั่งไม่น้อย เลยไม่ได้เอ่ยอะไรอีก บวกกับเสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น เธอเลยเอาไอแพดขึ้นมาทำงานไปด้วย
“ขอบคุณค่ะ เจอกันที่โต๊ะอาหารเย็นนะคะ”
พอถึงบ้านก็รีบปลีกตัวขึ้นห้อง เดาว่าบินยามันก็น่าจะอยากนอนพัก ทุกครั้งที่มาตรวจงาน เธอมักจะเห็นเขาใช้ออฟฟิศทางปีกซ้ายประชุมเข้มกับเลราน่า เอริก้าและทีมที่เดินทางมาด้วยจนดึกดื่น ตื่นแต่เช้าก็ไปประชุมกับทีม AHD หลายชั่วโมง เสร็จก็ออกไปดูความคืบหน้าของโปรเจ็กต์
ได้ยินพชิราบ่นบ่อยๆ ว่าบ่ายโมงกว่าๆ บินยามินถึงจะชวนทุกคนกินมื้อเที่ยง และให้จัดแบบง่ายๆ ในออฟฟิศที่นั่น บางทีก็เป็นแฮมเบอเกอร์ บางทีก็กินแซนด์วิช บางทีก็ข้าวกล่อง ซึ่งคุณป้าวันจะจัดไว้ให้แล้วก่อนหน้า ตามตารางงานที่เขาส่งให้เลราน่าไว้อย่างละเอียดก่อนจะมา
เสร็จก็กลับเข้าประชุมในออฟฟิศอีกรอบ หรือบางทีก็ที่บ้านบ้างสลับกันไป เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้ว ตั้งแต่โปรเจ็กต์เริ่ม ทำให้เห็นว่า เขาจริงจังกับงานมาก ทั้งที่มีเงินเยอะแยะ จะปล่อยมือให้คนอื่นทำแทนยังได้
“ครับ”
ไรยาค้อมกายให้ แล้วเดินไปหาบันไดโค้งฝั่งขวา ซึ่งเป็นฝั่งของห้องตัวเอง ส่วนบินยามินกับคนสนิทก็ไปขึ้นบันไดทางปีกซ้าย พักห้องติดกับห้องอัฟแนนกับภรรยา จะให้เฉพาะแขกพิเศษพักเท่านั้น
แต่เธอก็คิดขึ้นได้ เลยเดินไปในครัวก่อน เห็นว่าไม่มีใคร เลยออกไปที่ครัวใหญ่ ซึ่งจะเปิดใช้งานตอนมีแขกมาพักบ้านหรือมีแขกมากินข้าว
“คุณป้าวันมีอะไรให้ย้าช่วยมั้ยคะ”
ถึงจะไม่เก่งเรื่องงานครัว และรู้ว่าวันดีมีคนคอยช่วยอยู่แล้ว แถมความสัมพันธ์ที่มีระหว่างกันก็เป็นไปแบบเหินห่างหน่อย แต่ช่วงนี้รู้สึกว่าวันดีจะคุยด้วยบ้าง ไม่หมางเมินเหมือนเมื่อก่อน เลยกล้าแสดงความมีน้ำใจ อีกทั้งรู้ว่างานในครัวมีเรื่องให้ทำเยอะแยะ
- ผู้เขียน
