"กำลังจะบอกว่าตายแทนกันได้งั้นเหรอ" รอยยิ้มเย้ยหยันผุดขึ้นที่มุมปากหนา คำว่าตายส่งผลให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ ซีรีย์กระพริบตาถี่ๆ ลมหายใจเข้าออกแรงมากบ่งบอกถึงความไม่ทันตั้งตัวกับสถานการณ์ที่กำลังเผชิญ
"พะ พี่ลม" มือเรียวสั่นเทายกแตะที่ท่อนแขนแกร่ง ดวงตากลมโตที่สั่นไหวเพราะความหวาดกลัวในตอนนี้ มีน้ำตาคลอหน่วยออกมาให้เห็น
"ไม่ต้องกลัวหรอก จะไม่มีใครทำอะไรเธอได้ทั้งนั้น" เสียงบอกคล้ายกับเครื่องปลอบประโลม ท่อนแขนแกร่งรั้งศรีษะของเธอเข้าแนบอก ดวงตาคมตวัดมองคนที่ยืนเล็งปืนอยู่ตรงหน้า ไม่สนแม้ว่าตอนนี้จะอยู่ในเขตของมหาวิทยาลัย
"ก่อนที่จะถือปืนเพื่อหวังจะไล่ยิงใคร มั่นใจหรือเปล่าว่าเช็กแน่ใจแล้วว่าไม่ได้เข้าใจอะไรผิด รู้ใช่ไหมว่าชีวิตทั้งชีวิตหากทำอะไรผิดพลาดไปแล้วมันไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ง่ายๆ เช่นเดียวกับคำว่าอิสรภาพ หากพลั้งมือทำความผิดลงไป"
"เหอะ หวังจะให้ฉันเก็บปืนแล้วเจรจากันก่อนงั้
