เดซี่ที่กำลังคุยงุ้งงิ้งกับไข่หวานมองตามผู้ใหญ่คุยกัน แล้วยกมือปิดปาก ม่านตาขยายใหญ่ขึ้น ก่อนจะสะกิดให้ไข่หวานดู
แม่หนูตัวอวบบอกเพื่อนตัวเล็กอย่างตื่นเต้น“ไข่หวาน ฟ้า-เธอ ของเรามาจริงด้วย”
เด็กหญิงเห็นเพื่อนลูกครึ่งพูดภาษาอังกฤษเหน่อจึงส่ายหน้า แล้วบอกให้เดซี่พูดใหม่ด้วยสำเนียงเป๊ะเว่อร์ “ดูปากเรานะ แล้วออกเสียงใหม่ ฟา-เธอะ ไม่ใช่ ฟ้า-เธอ ไหนพูดสิ”
ดวงตากลมโตสุกใสถลึงเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อ เพราะเมื่อวานก่อนจากกัน ลูกค้ารายใหญ่ที่เหมาถั่วต้มบอกว่าต่อไปนี้จะมารับส่งเธอทุกวัน เดซี่คิดว่าเขาพูดเล่น แต่ถ้าเขามารับทุกวันแบบนี้ละก็...แม่หนูผู้ท็อปวิชาคณิตศาสตร์รีบนับนิ้ว แต่มีสิบนิ้วก็ไม่พอนับ
“ไข่หวาน เรายืมตัวเองสิบนิ้ว” แม่หนูยืนคิดอะไรบางอย่าง จิ้มนิ้วตัวเอง ต่อด้วยนิ้วเพื่อนซี้ แล้วยิ้มดวงตาเป็นประกาย
‘โอ้โห ถ้าขายถั่วต้มให้ ฟ้า-เธอะ ได้วันละสิบถุง เดซี่กับไข่หวาน เพื่อนซี้ทั้งสอง
