กระทั่งหญิงสาวทิ้งคำถามให้เธอได้ขบคิดเดินจากไปทำงานตามหน้าที่แล้ว ฌอนเห็นหน้าม่อยๆ ของเมียแล้วนึกสงสาร จึงอาศัยจังหวะที่แก้วมุกดากำลังขบคิดเอ่ยเสียงอบอุ่น
มือแกร่งของคนตัวสูงถือโอกาสโอบไหล่เปลี่ยนมาเป็นลูบไล้เรือนผมนุ่มเบาๆ แก้วมุกดารับสัมผัสที่อบอุ่นนั้น แต่ก็เงยหน้าไปขึงตาดุใส่เขา
“มาลูบหัวฉันทำไมคะ”
ฌอนจ้องนิ่งๆ ทิ้งสายตาอบอุ่นให้อีกฝ่าย “ผมอยากปลอบใจคุณไง แต่คนเยอะ จะให้ผมลูบอย่างอื่นได้ยังไง”
“คุณ! คุณมันเป็นมารร้ายจอมหื่นไม่เลือกที่จริงๆ”
“คุณเสียใจหรือเปล่า ที่เขาว่าคุณไม่เหมาะสมกับหมอ ถึงยืนนิ่งเชียว อย่าไปสนใจเลยคนเราก็แบบนี้แหละ คิดว่าสายตาของตัวเองมองอะไรถูกต้อง แม่นยำไปเสียหมด ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว ถ้าคนสองคนรักกัน ความเหมาะสมไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลย สำหรับผม ความเหมาะสมมันไม่ใช่คำตอบในเรื่องความรักหรอกนะ”
เขาอาจจะไม่ใช่คนดีอะไรนัก แต่ไม่เคยดูถูกคน และแนวความคิดแบบนี้ไม่
