“อะไรกรินทร์ นายพูดกับเราหรือ” สิงหนาทกะพริบตาซ่อนความหวาดกลัวหวาดหวั่นในแรงอาฆาตของรัณชิดาหญิงสาวที่เขายอมมอบให้เธอได้ทุกอย่างแม้แต่ชีวิตของเขาเองไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยมองดูไร้ซึ่งความรู้สึก
“ผมถามคุณสิงห์ว่าจะทำไงกับพ่อเลี้ยงสันชัย ขืนปล่อยไว้แบบนี้พวกเราจะถูกมันแว้งกัดเข้าสักวัน”
“ปล่อยมันไปสักพักก่อน ถ้าหากมันยังทำตัวระรานเหมือนเดิมเราจะจัดการกับมันขั้นเด็ดขาด”
“เฮ้อ...ผมว่าคุณสิงห์ใจดีกับพ่อเลี้ยงสันชัยมากเกินไปแล้ว มันกับลูกน้องคอยตามราวีหาเรื่องคุณสิงห์รวมทั้งคนงานในไร่เกือบทุกวี่ทุกวัน คุณสิงห์น่าจะจัดการให้พวกมันหลาบจำซะบ้าง ถ้าเราไม่ทำอะไรเลยมันก็คอยมาเล่นงานคนงานในไร่แบบนี้เรื่อยๆ”
กรินทร์เอ่ยเตือนด้วยความหวังดีเพราะเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก พ่อเลี้ยงสันชัยรวมทั้งลูกกะจ๊อกของมันคอยหาเรื่องระรานทั้งสิงหนาทและคนงานในไร่ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา สิ่งที่สิงหนาทตอบ
