“คะ อะไรคะ”
เสียงเรียกดังๆ ใกล้หูกอปรกับการสะกิดโดยมืออวบอูมของแม่ครัวมือทองได้ช่วยฉุดให้รัณชิดากลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง หญิงสาวตีหน้าเลิ่กลั่กงุนงงเล็กน้อยเมื่อหันไปตามที่มาของเสียงแล้วได้เห็นเรือนร่างอ้วนท้วนสมบูรณ์ของหญิงชาวบ้านวัยค่อนคนที่กำลังยิ้มแป้นจริงใจให้กับเธอ
“อี่น้องไม่สบายหรือเปล่า ป้าเรียกตั้งหลายทีแล้วก็ไม่ขานหน้าตาก็เศร้าๆ เหมือนกำลังจะร้องไห้”
ป้าตั้มย้ำถาม มืออวบอูมอย่างคนเจ้าเนื้อลูบไล้ไปตามต้นแขนและแผ่นหลังของคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดูระคนเป็นห่วง
“เอ่อ...น้องรัณไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ขอบคุณคุณป้าที่เป็นห่วง”
รัณชิดาเอ่ยขอบคุณแผ่วเบาพร้อมกับยกมือไหว้หญิงสูงวัยท่าทางใจดีที่ทำให้เธอนึกถึงนมอุ่นขึ้นมาจนขอบตาร้อนผ่าว หลังจากไปเรียนต่อที่อเมริกาได้แค่ปีเดียวเธอกับคิวากรก็ได้รับข่าวร้ายตามมาอย่างไม่มีหยุดหย่อน นมอุ่นล้มในห้องน้ำทำให้เส้นเลือดในสมองแตกและเสียชีวิตก่อนที่เธอก
