รัณชิดากัดปากแน่นดวงตาลุกวาวด้วยไฟพิโรธกับคำถามของอีกฝ่าย มือเล็กสอดเข้าไปใต้หมอนกำมีดพกเล่มเล็กไว้แน่นก่อนจะกระชากมาแทงตรงตำแหน่งของหัวใจสิงหนาทพอดิบพอดี
“ยังจะมีหน้ามาถามอีก พี่สิงห์รู้ว่าเจ้ากริฟฟินพยศที่สุดและไม่ยอมให้ใครขี่นอกจากพี่สิงห์แล้วทำไมถึงสั่งให้คนดูแลคอกม้าเตรียมเจ้ากริฟฟินให้รัณ”
สิงหนาทไม่ได้หลบปลายมีดที่ปักลงมาบนหน้าอกตรงหัวใจของตนเอง ดีที่รัณชิดายั้งมือไม่ลงน้ำหนักมากแต่ถึงกระนั้นมีดพกคมกริบก็ได้ลิ้มลองผิวกายบาดลงไปจนเลือดไหลซึมเสื้อเชิ้ตที่สวมใส่ ถ้อยคำต่อว่าของรัณชิดาทำให้เขางุนงงแปลกใจอยู่มากเพราะเขาไม่เคยออกคำสั่งหรืออนุญาตให้เอาเจ้ากริฟฟินม้าที่แสนพยศให้คนอื่นขี่ ยิ่งเป็นรัณชิดาคนที่ใหม่สำหรับเจ้ากริฟฟินเอามากเขายิ่งไม่เคยคิด
“ยั้งมือทำไมน้องรัณ ทำไมไม่ปักลงไปบนหัวใจของพี่เสียเลยให้สมกับความชั่วของพี่ที่น้องรัณคิดเสมอว่าพี่เป็นคนผิดทั้งหมด”
“ถ้าไม่ใช่พี่สิงห์แล้
