นั่นสิ! ถ้าตาเจ้าคุณนั่นเห็นเธอใส่กางเกงเอวต่ำจนเกือบเห็นสะดือ สวมเสื้อตัวเล็กเข้ารูป คงลมจับเป็นแน่ รสิกาคิดอย่างขำๆ และก็รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเธอจะได้พบกับคนที่จะต้องเรียกว่าเจ้าคุณพ่อกับพี่ชาย แล้วสมัยนั้นเขาแทนตัวเองกันว่ายังไงหว่า ไหนๆ จะต้องสวมบทบาทเป็นการะเกดแล้วก็ต้องทำให้สมจริงสมจัง จนกว่าจะหาหนทางกลับบ้านได้ ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่
ช่างน่าแปลกนัก เวลานี้อาการทุรนทุรายอยากจะกลับบ้านของตัวเองดูเหมือนจะค่อยๆ บรรเทาลง อาจเป็นเพราะมีเรื่องราวตื่นเต้นต่างๆ เข้ามาให้พบเห็นอยู่เรื่อยๆ จนทำให้รู้สึกสนุกจนเรื่องหาทางกลับบ้านเอาไว้ทีหลังก่อนก็ได้
“แปลกจัง ทำไมวันนี้ท่านเจ้าคุณกับคุณชรินทร์ถึงถามหาคุณหนูได้ ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะถามหา”
จวงพูดน้ำเสียงติดประชดระคนไปด้วยความแปลกใจ นางเองมักคะยั้นคะยอให้คุณหนูของนางไปร่วมรับประทานอาหารกับเจ้าคุณพ่อและคุณพี่ แต่เจ้าตัวมัก
