นางในฝันของท่านชายดนัยเทพรังสรรค์กำลังนั่งเบิกตากลมโตจ้องสำรับอาหารว่างที่จันทร์ยกเข้ามาให้ พลางอุทานออกมาในใจเมื่อมองเห็นถ้วยกระเบื้องเคลือบลวดลายสวยงาม อุแม่เจ้า! แม้แต่ภาชนะที่ใส่ยังอลังการถึงเพียงนี้
เธอสั่งตัวเองให้หยิบจับดีๆ เพราะถ้าแตกเสียหายไปคงเสียดายแย่
“น่ากินมากๆ” หญิงสาวลืมตัวเผลออุทานออกไป เมื่อเปิดฝาแล้วเห็นของว่างหน้าตาสวยงามน่ารับประทาน
“พูดไม่เห็นเพราะเลยนะคุณหนูเจ้าขา ต้องบอกว่าน่ารับประทานสิ แล้วขนมช่อม่วงกับปั้นสิบปลาก็เป็นของโปรดคุณหนูไงล่ะเจ้าคะ”
คุณหนูผู้มาจากโลกอนาคตไม่ได้ใส่ใจฟังคำบ่นของจวงแต่ประการใด ด้วยกำลังใช้ส้อมเงินอันเล็กจิ้มขนมสีม่วงเข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย นี่หรือขนมช่อม่วง รู้อย่างเดียวว่าเป็นขนมชาววังแต่ไม่เคยได้ลิ้มรสสักครั้ง ส่วนเจ้าปั้นสิบนี่ได้กินบ่อย แต่รสชาติก็อร่อยสู้ที่กำลังกินอยู่ตอนนี้ไม่ได้แม้จะสักเสี้ยว
เมื่อก้มลงมองช้อนเงินในมื
