ผู้เป็นแม่พยักหน้ารับ “ใช่แล้วลูก มันพูดจายอกย้อนแม่อย่างที่ไม่เคยกระทำมาก่อน เมื่อวานยังไม่เห็นเป็นเช่นนี้เลย แล้วเรื่องการแต่งกายก็เช่นกัน จู่ๆ ทำไมมันถึงเปลี่ยนมาแต่งอย่างที่ในวงสังคมตอนนี้กำลังนิยมกัน ทั้งๆ ที่มันก็ไม่ได้ออกไปไหน”
“นั่นสิคะ น่าแปลกมาก เมื่อวานลูกยังเห็นมันนุ่งโจงกระเบน สวมเสื้อแขนกระบอกเชยๆ อยู่เลย ยิ่งกว่านั้นผมเผ้าก็ดูไม่เหมือนเดิมนะคะคุณแม่”
“ใช่ ปกติมันก็ทำผมแบบเดียวกับเราสองคน แล้วนึกยังไงถึงปล่อยยาวแบบนั้น”
บุษยาค่อยๆ ลดเสียงลงก่อนบอกกับผู้เป็นแม่ “ลูกแอบได้ยินคนในงานเลี้ยงคุยกันว่า ตอนนี้ผู้หญิงในสังคมชั้นสูงนิยมปล่อยผมยาวแบบมันกันทั้งนั้น แต่มีผ้าคาดหน้าผาก ทำตามแบบพระวรกัญญาปทานไงคะคุณแม่”
หัวคิ้วของคุณบุษรินขมวดอย่างคลางแคลงใจ “ถ้าเป็นอย่างที่ลูกว่า มันก็น่าแปลกใจอยู่ไม่น้อยนะ คนอยู่แต่ในก้นครัวเหตุใดถึงรู้เรื่องพวกนี้ได้”
“พูดถึงงานเลี้ยงแล้วอดเสียดายไม
