“เอ่อ...คือว่า” คุณบุษรินเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก มือกำสร้อยเส้นงามไว้แน่นอย่างสุดแสนเสียดาย ในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดที่เธอไปร่วมงานเมื่อตอนเย็น มีแต่ผู้คนเอ่ยปากชมสร้อยเส้นนี้กันทั้งนั้น สร้างความภาคภูมิใจให้เธอไม่น้อย เพราะกว่าเธอจะพาตัวเองเข้าไปสู่วงสังคมชั้นสูงนั่นได้ก็ยากเอาการ
แม้เธอจะได้ชื่อว่าเป็นภรรยาคนใหม่ของเจ้าพระยารามณรงค์เดช แต่มีสถานะเป็นแม่ม่ายลูกติดมาก่อน ดังนั้นคนในวงสังคมจึงมักจะมองเธอด้วยสายตาดูถูกดูแคลน มิหนำซ้ำคนส่วนใหญ่ยังนึกถึงแต่ภรรยาผู้ล่วงลับไปแล้วอย่างคุณหญิงนวลละออซะมากกว่า สร้างความขัดเคืองใจให้เธอทุกครั้ง พาลนึกแช่งชักหักกระดูกคนตาย ที่แม้จะตายไปแล้วก็ยังไม่วายให้คนอยู่หลังนึกถึงอีก
“ขอคืนด้วยนะคะคุณน้า รวมทั้งสร้อยที่บุษยาสวมด้วย” รสิกาเอ่ยทวงซ้ำอีกครั้ง ไม่สนใจท่าทางอึกๆ อักๆ ของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย สร้อยที่คอของบุษยาเป็นสร้อยทองคำลงยาลวดลายวิจิตรงดงาม มีจี้เป็น
