“สบายดีตามอัตภาพเพคะ คนอายุมากแล้วอย่างหม่อมฉัน ที่พึ่งทางใจสุดท้ายก็คงไม่พ้นวัด หม่อมฉันมาวัดทำบุญก็ยังได้เจอคนรู้จักบ้าง ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าจะไปเจอะเจอกันได้ที่ไหนเพคะ เมื่อครู่ก็เจอจวงเพคะ” แม่เจริญพูดพลางก็เคี้ยวหมากไปพลาง
“จวง” เสด็จฯ มีรับสั่งทวนชื่อ “บ่าวคนสนิทของแม่นวลละออน่ะรึ”
“ใช่แล้วเพคะ หม่อมฉันเห็นมาวัดทำบุญพร้อมกับผู้หญิงสาวๆ น่าจะเป็นลูกสาวของแม่นวลละออมังเพคะ เห็นแม่จวงเรียกคุณหนู แต่หน้าตาสวยประหลาดจนหม่อมฉันเองยังต้องมองซ้ำเลยเพคะ”
“ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิ เพราะตอนเล็กๆ แม่นวลละออเคยพาเข้าไปหาฉันอยู่หลายครั้ง ครั้นแม่นวลละออเสียชีวิต ฉันก็ไม่ค่อยได้พบเจ้าคุณรามสักเท่าไหร่ ได้ข่าวว่าแต่งงานแต่งการใหม่แล้วนี่นะ”
“เพคะ เจ้าคุณรามแต่งงานใหม่มาสิบกว่าปีแล้วเพคะ หม่อมฉันได้ข่าวว่าภรรยาใหม่ของเจ้าคุณรามร้ายไม่ใช่เล่น น่าสงสารแม่หนูคนนั้นนะเพคะ”
“นั่นสินะ ตอนนั้นก็รักแม่น
