องครักษ์ลับไปสืบค้นหาความจริงเนิ่นนานนัก จนท่านชายหลวนเฉิงหลงลืมมันไปแล้ว ร่างหนาควบขย่มคุณหนูหลิวอย่างหฤหรรษ์ ใบหน้างดงามอย่างอิสตรีเพศ ก้มลงมองจ้องคุณหนูหลิวเหมยอย่างพอใจ นางยังมิใคร่เติบโตนัก แต่ผิวเนื้อกายละเอียดเช่นคุณหนูในห้องหอ ยอดอกเต่งตั้งสีชมพูหวาน ท่านชายหลวนเฉิงหรือท่านอ๋องหลวนเฉิงนั้น ขบกัดยอดอกของนางมิรู้หน่าย เรียกเสียงแว่วหวานจากปากของนางอย่างพึงใจยิ่ง
"ปล่อยข้านะ...ปล่อยข้า...ซี้ด ข้าเจ็บ อร้าย”
ร่างบางร้องโอดโอยออกมา จากการถูกกระทำรุนแรงของบุรุษที่นางปรามาศว่าเป็นคนวิปริต ร่างหนากระซิบ เสียงน่าสะพรึงกลัวขึ้นมาในทันใด
"ผ่านมาหนึ่งราตรี เจ้าคงรู้แล้วซินะคุณหนูหลิว ว่าข้านั้นเป็นยอดชายถึงเพียงใด ยามปกติแล้วหากเป็นบุรุษข้าจะสังหารลงไปเสียด้วยม้าแยกร่าง แต่เจ้าเป็นสตรี ให้ข้าแยกกึ่งกลางร่างของเจ้าแทนม้าเสียหน่อยจะเป็นไรเล่า"
ร่างบางน้ำตาร่วงออกมา นางเร่งเอ่ยขอความเมตตาใ
