ใบหน้าขาวผ่องแดงระเรื่อ นางจ้องมองร่างกายงดงามนั้นอย่างตื่นตะลึง แต่ยามที่ผืนผ้าถอดหล่นลง บุรุษงดงามนั้นมิได้เอวบางอ่อนหวาน ร่างแกร่งกำยำนั้นมีมัดกล้ามหลบซ่อนอยู่ในเสื้อผ้างดงามของบุรุษนั้น มีเพียงใบหน้าเท่านั้นที่งดงามดั่งสตรีเพศ
แต่กล้ามเนื้อกำยำมีบาดแผลอยู่เต็มกาย แผ่นหลังมีรอยไฟไหม้จนติดเป็นแผลพังผืดหนา และยามร่างหนาหันมองมาทางนาง ดวงตาคู่คมหรี่มองนางและดึงร่างของนางลอยขึ้นเข้าหาบนเตียงนุ่ม ร่างหนานั่งลงไปบนเตียงนุ่ม แก่นกายบุรุษเพศแข็งขึงใหญ่โตนัก หลิวเหมยตื่นตะหนกยิ่ง กรีดร้องดิ้นรนและเอ่ยอ้อนวอนขึ้นมา
"คุณชายข้าขอโทษท่าน ปล่อยข้าเถิด ข้ามิดูถูกท่านอีกแล้ว อย่าทำข้าน้อยเลย คุณชายปล่อยข้าเถิด ได้โปรด !!! "
ร่างหนาหรี่ตาและรูดแก่นกายจนตั้งชัน ดึงร่างอวบอัดบนเชือกขึงนั้นลงมาใกล้ๆ ก่อนจะกระแทกแก่นกายขึ้นสวนไปที่ใจกลางกลีบเนื้อสาว ที่เปิดเปลือยอยู่เพราะขาสองข้างนั้นถูกพันธการไว้
"
