CHAPTER 11
“คัทๆๆๆ เจสสิก้า ทำไปเบิกตากว้างเป็นไข่ห่านแบบนั้นล่ะ ฉากนี้เธอต้องหลับตาให้เหมือนตกอยู่ในภวังค์รักไม่ใช่เหรอ”
ผู้กำกับโวยวาย ฉันรีบก้มหัวขอโทษอย่างรู้สึกผิด ทั้งที่น้ำตามันจะไหลอยู่รอมร่อ
“โอเคๆ พี่ว่าเราพักกองกันก่อนดีกว่านะ อีกหนึ่งชั่วโมงค่อยถ่ายใหม่ รู้สึกวันนี้นักแสดงจะสมองปั่นป่วนกันเหลือเกิน”
ผู้กำกับกุมขมับอย่างเครียดจัด ฉันก้มหน้าเศร้าก่อนจะเงยหน้ามองฮีโร่ที่กำลังมองฉันด้วยสีหน้านิ่งๆเช่นกัน ส่วนยัยเรน่าตัวปัญหาก็นัยน์ตาเปลี่ยนเป็นรูปหัวใจหลงเข้าไปในดินแห่งราคะที่อีตาฮีโร่สร้างขึ้นเรียบร้อย!
ฉันเดินดุ่มๆตรงไปที่ฮีโร่อย่างเอาเรื่อง ซึ่งเขาก็นั่งรอด้วยสีหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่แล้ว ตอนนี้พวกผู้หญิงที่พากันมาล้อมเขาไว้เมื่อกี้พากันเดินหายไปหมด ยัยเรน่าเองก็โดนทีมงานคนหนึ่งมาลากตัวออกไป ฉันยืนกอดอกมองฮีโร่จนแทบจะแยกเขี้ยวใส่เขา
“เมื่อกี้นายทำบ้าอะไร”
ฉันเปิดประเด็น
