CHAPTER 10
ติ๊งต่องงงง!
เสียงอะไรนะ ฟังดูคุ้นๆเหมือนเสียงออดห้องที่คอนโดของฉันเลย แต่คงไม่หรอกมั้ง ใครจะมาหาฉันแต่เช้าแบบนี้กันล่ะ ฮ้าว…นอนต่อดีกว่า Zzz
ติ๊งต่องๆๆๆๆๆๆๆ!!!
เสียงระรัวกดออดยังคงดังอยากต่อเนื่อง ฉันรีบกระโจนขึ้นจากเตียงเปิดประตูห้องนอนแล้วตรงไปที่ประตูห้องอย่างเอาเรื่อง ใครบังอาจมารบกวนเวลานอนที่แสนมีค่าของฉันแบบนี้ คอยดูนะ…ฉันจะไปหาซื้อตุ๊กตาสาปแช่งแล้วทำพิธีกรวดน้ำคว่ำขันขอให้ตามันไม่สามารถปิดได้ ต้องถ่างตาทั้งวันทั้งคืนไม่ได้หลับได้นอนไปชั่วชีวิตตตต >O.,//////OO< ไอ้เงาดำทะมึนและไอปิศาจที่แผ่ออกมาจากทั่วทั้งร่างของเขามันคืออาร้ายยยยย
“ฉากจูบ…อันเร่าร้อน -_-“
ชิ้งงงง - -+ ( สายตาพิฆาตจากฮีโร่ )
“คือ…มันเป็นงานน่ะ T^T”
ฉันพนมมือหันไปทางฮีโร่พร้อมกับเบะปาก ไอ้คนเขียนบทก็ดันบ้าเขียนคำว่าจูบอันเร่าร้อนลงไปแทนที่จะเป็นจูบเฉยๆซะด้วยสิ
“สตั๊นท์ล่ะ -_-“
“หา?”
“สตั
