“สิปชอบกันดั้ม”
“อามีทุกตัวเลย กันดั้มเนี่ย”
“จริงหรือครับ”
“ถ้าเป็นเด็กดีอาจะยกให้สิปหนึ่งตัว”
เธอฟังเงียบ ๆ ก็อดเบ้ปากไม่ได้ นึกว่าจะให้เยอะกว่านั้น ให้ตัวเดียวหรอกหรือนี่ แต่เจ้าสิปสิ ยิ้มแป้นเชียว บอกอย่างดีอกดีใจที่จะได้ของเล่น
“ขอบคุณครับ อาใหญ่ใจดีจัง”
เสียงถามดังมาจากเขาคล้ายอยากชวนคุย
“แม่เคยพาไปเที่ยวไหนแล้วบ้าง”
“ไปทะเลครับ”
“ทะเลที่ไหน”
“ก็ทะเลที่ไปมานี่ไงครับ”
คำตอบใสซื่อของเด็กชายสิปปภาส เรียกเสียงหัวเราะจากณฐกรได้ในทันที ทำเอาเธอหน้าชาเล็กน้อย
คนมีเงินมีทองมากองตรงหน้าตั้งแต่ยังไม่เกิด คงไม่เข้าใจเรื่องการใช้จ่ายหรอก จะไปไหนที ก็ต้องมีเงินทั้งนั้น และเธอก็ไม่ได้มีเงินมากพอจะฟุ่มเฟือยถึงขนาดที่จะพาเจ้าสิปตะลอนเที่ยวไปได้ทั่ว ๆ
“มีที่ไหนอีก นอกจากทะเล”
“โรงเรียนครับ แล้วก็ตลาด”
ณฐกรยิ้มแล้วถามกลับไปว่า “นับเป็นที่เที่ยวด้วยหรือนั่น”
เจ้าสิปยิ้ม เขาเงียบไปครู่เ
