เสียงระเบิดดังก้องจนมาถึงตำหนักหอยาที่นางอยู่ ตำหนักสะเทือนจนเศษหลังคาหลุดลงมา จางหลินเหวินคว้าตัวฉูฉิงเฟยไว้ได้ทันก่อนที่หลังคาจะหล่นลงมาทับร่างนาง
“แค่ก แค่ก” ร่างบางสำลักเศษฝุ่นและควันจนตัวโยน
“เฟยเอ๋อร์เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่!”
“ท่านอ๋องเพคะ!! ช่วยข้าหาพระแสงอะไร ทำไมไม่ช่วยนางเอก! แม่นางหลี่ก่อนเล่า!!” หากนางตายขึ้นมามันก็ไม่ตรงกับเนื้อเรื่องในนิยายเส้! แกต้องไปติดแม่นางเอกเว้ยไม่ใช่ข้า!
“แต่หากข้าไม่ช่วย..”
“หม่อมฉันหลบได้เพคะ แม่นางหลี่ล่ะ!”
นางรีบหันซ้ายหันขวามองหาหลี่เจียงหนิงก่อนจะพบว่านางถูกเหล่าบุรุษทั้งหลายรุมล้อมกายปกป้องจนพวกเขาจมกองไปกับซากที่พังลงมา ใบหน้าฉูฉิงเฟยเปลี่ยนกลับเป็นเรียบนิ่ง คิ้วกระตุกด้วยความโคตรจะหมั่นไส้ ใช่ นางเอกผู้แสนดีคงจะมีคนปกป้องมากกว่านางร้ายที่มีชื่อเสียงอื้อฉาวเช่นนาง เว้ย!
“ไปเถิดเพคะปล่อยนางไว้เช่นนั้นแหละ!” ร่างบางตอบกลับเสียงเรียบจนบุ
