ภายในกระโจมใหญ่ บุรุษสวมชุดเกราะสีดำสง่าระบายรอยยิ้มกว้างมองข้ามใบหน้าบูดบึ้งของสตรีตรงหน้า
“เตรียมอาหารออกมา” เขาหันไปบอกกล่าวกับข้ารับใช้ด้านหลังอย่างอารมณ์ดี
ฉูฉิงเฟยหน้ามุ่ยเล็กน้อยไม่สบอารมณ์เมื่อจางหลินเหวินพ่อพระเอกคนดีดันเรียกหาตัวนางแต่เช้า จะขัดก็ไม่ได้เมื่อท่านพ่อของนางร้องขอมาเพราะเป็นสารโดยตรงจากราชวงศ์ นางที่กล่าวปฏิเสธหัวชนฝากลับต้องยอมเมื่อเจอเข้ากับแววตาน่าสงสารของท่านพ่อ
สายตาคมจับจ้องไปยังสตรีที่สวมชุดสีแดงคาดชมพูลายดอกไม้เรียบง่าย ใบหน้าผัดสีอ่อนจางๆ ดูน่ามองยิ่ง โดยไม่ได้สนใจเลยว่าใบหน้าสวยกำลังง้ำงอและคาดโทษเขาในเรื่องนี้อยู่! เรียกนางมาตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อรับสำรับพร้อมกับเขาเนี่ยนะ! สมองท่านพระเอกกลับรึไง นึกมาไยดีอะไรนางตอนนี้ ‘ไอ้หน้าจืดนี่เรียกมาเพื่อแค่นี้งั้นรึ!’
“เฟยเอ๋อร์ ข้าไม่แน่ใจว่าเจ้าจะชอบหรือไม่ข้าสั่งให้เขาทำของที่มีประโยชน์มาให้แก่เจ้า”
“ขอบพระทั
