เมื่อนางได้คำปรึกษาจากกูรูในยุคนี้เป็นที่เรียบร้อย นางจึงตั้งมั่นไว้แล้วว่าจะเกี้ยวเขาจนกว่าชีวิตนางจะหาไม่ ต่อให้เขาจะผลักไสไล่ส่งนางเช่นไรนางจะสู้จนสุดชีวิตดั่งคำสอนที่ว่า ด้านได้อายอด เป็นเวลานับเดือนที่ลู่เทียนหยางต้องอยู่ราวกับคนหวาดระแวง หลังจากที่นางวิ่งออกไปแล้วกลับมาพร้อมไฟในดวงตาที่ลุกโชน เขาก็ต้องพบกับความวุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน บทกลอนมากมายถูกนางกล่าวมาจนเกือบหมดทั้งดินแดนเสียแล้วกระมัง อาหารทั้งหลายถูกนำมาป้อนให้เขาจนถึงเตียงจนนึกว่าเขานั้นเป็นคนพิการใช้งานอะไรไม่ได้เสียแล้ว ไม่เว้นแม้แต่ยามนอนที่เขาต้องคอยระวังนาง จ้าวสำนักมารเช่นเขากลับถูกสตรีอ่อนแอรังแกเสียได้! และวีรกรรมของนางนั้นไม่ซ้ำกันเลยในแต่ละวัน
‘ท่านพี่ ท่านบาดเจ็บอยู่ให้เฟยเอ๋อร์ป้อนยาให้นะเจ้าคะ’
เขาดันเผลอรับคำของนาง แต่แล้วเขากลับต้องตกใจที่นางกลืนยานั้นลงไปก่อนจะโน้มกายฉกฉวยริมฝีปากของเขาไปครอบครองพร้อมป้อนยา
