“ชิ!! คิดว่าของแค่นี้จะชดเชยความผิดที่คุณทำกับฉันได้อย่างนั้นเหรอ” เสียงเครือสะอื้นพูดขึ้นแผ่วๆ น้ำตารินไหลผ่านพวงแก้ม มันเป็นของกำนัลของผู้มีอำนาจ เขามอบให้เพราะได้รับความสุขไปจากเธอ แต่บนความทุกข์ใจของเธอเอง
มือสั่นๆ เอื้อมปลดสร้อยที่อยู่บนข้อมือแต่เพราะดวงตากลบไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจ เธอจึงทำไม่ได้อย่างใจคิด ตะขอที่เกี่ยวไว้แข็งแรงเป็นพิเศษ ไม่ว่าเธอจะพยายามแงะ แกะ เท่าไหร่มันไม่ยอมหลุด จึงค่อยๆ ทรงตัวนั่งโดยการตลบผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายไว้ จ้องมองรอยต่อของสร้อยข้อมือเพื่อหาทางเอามันออกไปให้พ้นๆ
“คนบ้า คนเจ้าเล่ห์!!”
เธอก่นด่าเคลวินเมื่อจ้องมองดีๆ รอยต่อที่เชื่อมติดกันมีรูเล็กๆ ไว้สำหรับอะไรบางอย่างที่สอดเข้าไปได้ มันคือ ‘สลัก’ เธอไม่อาจถอดเองได้ หากเขาผู้นั้นไม่ให้แม่กุญแจมาด้วย ถึงสร้อยข้อมือนี้จะสวยงามจนเธอแอบชอบ แต่เขาให้มาเพราะพอใจในรสเสน่หาที่ได้จากเธอ เธอจึงไม่อยากเห็นมัน เพ
