“บ้าๆ หยุดพูดนะ เอาเจ้าหนอนบ้าๆ นั่นออกไปด้วย ฉันเจ็บเหมือนจะตาย”
ทิชากรเค้นเสียงพูด นิ่วหน้าจนยับยู่ยี่ เจ็บปวดเหมือนร่างกายกำลังถูกทึ้งออกเป็นชิ้นๆ
“เอาออกแบบนี้เหรอ”
เคลวินขยับตัวช้าๆ เขายกสะโพกแกร่งร้อน ถอนอาวุธประจำตัวออกมาจากกลีบดอกไม้ฉ่ำน้ำ ช้าๆ ...
“อื้อ!”
เสียงครางของคนใต้ร่างทำให้ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก ความคับแน่นคลี่คลายลงและความเสียวซ่านกำลังเข้ามาแทนที่ ชายหนุ่มกัดฟันแน่น เขารู้สึกอยากจะบ้า ทั้งๆ ที่อยากจะกระทั้นร่างกายหนักๆ ให้สมอยาก แต่จำต้องอดทนไว้เมื่อคนตัวเล็กยังไม่พร้อม เธอกำลังอยู่ในช่วงปรับความสมดุลของร่างกาย ทิชากรตะครุบเสียงครางของตัวเองไม่ทัน เมื่อชายหนุ่มถอยหลังกลับ การเสียดสีทำให้รับรู้ความรู้สึกบางอย่างที่แปลกใหม่ มันเจ็บๆ เสียวๆ ปนเปกันจนแยกไม่ออก จนเผลอตัวยกสะโพกตามไป กว่าจะรู้ตัวว่าถูกชายหนุ่มหลอก ร่างสูงใหญ่ก็ทิ้งตัวกลับลงมาที่เดิมหนักๆ จนส่วนที่เชื่อมต่อจมห
